گویند تعدادی از مردم، جنازه یی را به سوی آرامگاه می بردند. شخصی دعا کرد که خداوند برکت بدهد. یک تن در گوش اش گفت:

متوجه نشده ای که جنازه را انتقال می دهند و تو از خداوند آرزو داری که برکت بدهد.

آن شخص در پاسخ با خونسردی گفت:

قربانت شوم، من قبـــر کن هستم.

امروز (14 دسامبر 2015) که SIPRI بنیاد پژوهش های صلح ستهکلم / سویدن، گزارشی را پیرامون تجارت سلاح در سال 2014 انتشار داد، من به یاد آن قبر کن افتادم و در این اندیشه فر ورفتم که تاجران سلاح، برای رونق بازار خویش چه طرح های مشخصی درسر دارند. جنگ ها تا کجا دامن خواهند کشید. زیرا منطق سود آوری صنعت اسلحه سازی، جنگ می خواهد. بر بنیاد چنان منطق، هرتفنگ به دست و بمب گذار وبمب افگنی، با اجرای این بــُعد از وظیفۀ خویش، دالر و یوروی را در جیب سهمداران فابریکه های اسلحه سازی و تاجران سلاح می ریزد. گمانی نتوان داشت که کاهش سود مؤسسات بزرگ تسلیحاتی، ره جویی های مشابه با سایر حوزه های تولیدی وتجاری را در دستور کار قرار نمی دهد. اگر VW یا شرکت بزرگ "فولکسواگن" با افشأ استفاده از مواد زیانبار، ناگزیر است خسارۀ هنگفتی را متحمل شود، به رهجویی های اصلاح کارانه وترمیمی روی می آورد. اما اندوه حاصله ازتلاش های مؤسسات صنعتی اسلحه سازی در این است که  افزایش سود را در پیوند با  ریختن خون انسان ها می بینند.

گزارشی که اکنون انتشار یافته است، حاکی از آن است که 100 مؤسسۀ بزرگ مشغول به تجارت سلاح، در سال 2014 کاهش1/5% سود در مقایسه با سال پیش داشته اند. و این درحالی است که در سال 2014،  به قیمت 401 ملیارد دالر از فروش سلاح به دست آورده اند.

گزارش سال پیش نیز حکایت از کاهش فروش سلاح داشت. مجلۀ Wirtschft Woche به نقل از گزارش بنیاد پژوهش های صلح  ستهکلم،در تاریخ 31 جنوری 2014 خبری را از همان صد شرکت بزرگ جهانی انتشار داده بود که سلاح کمتری را به فروش رسانیده اند. ارقامی که از سال 2013  انتشار یافته است، 402 ملیارد دالر معادل 358 ملیارد یورواست.  

این است که حواس انسان های مخالف خشونت وخونریزی، به سوی سرنوشت ملیون ها انسان زخمدار، به ویژه مردمان آسیا وافریقا وامریکای لاتین؛ متمرکز می شود که نیاز به مرهم دارند، اما سود جویی فابریکه های مرگ آور، دست آنها را از رسیدن به صلح و فضای عاری از خشونت باز می دارد وبه سلاح می رساند. می دانیم که این صد شرکت ( بدون چین. البته چین با فروش پیهم سلاح،  افزایش سود را برخلاف کشور های اروپای غربی وامریکای شمالی نصیب شده است)، سلاح مرکبار را برای کاربرد آن در کشورهای خویش تولید نمی کنند. میدان کاربرد آن مناطقی است که هنوز ازمشکلات متعدد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ناهنجاری های بی شمار نه رسته اند. فرهنگ خشونت، تروریسم، کودتاها، جنگ های منطقه یی و سرحدی، نظام های سرکوبگرانه ومحتاج ابزار سرکوب مردم، همه وهمه دست به دست هم داده زمینه های داخلی را برای پیروزی تاجران سلاح و منطق خونریزانه فراهم کرده اند. 

شاهد هستیم که قذافی، صدام و . . . از کشورهای خویش ذخیره گاه بزرگ سلاح ایجاد نموده بودند، آن سلاح از بین رفت. اما منابع زیرزمینی به ویژه نفت آن کشورها با توجه به خصویات حاکمان وقشری که بلی گوی لزوم دیدهای مؤسسات بزرگ تولید وفروش اسلحه می باشند، در خدمت خرید سلاح جدید سمت می یابد.

گرداننده گان 100 شرکت بزرگ سلاح فروش، سیاستمداران خدمت کنندۀ آنها، که به "افزایش عاید ملی" خویش از راه صادرات، بسیار می اندیشند، با بی قراری به رهجویی می پردازند. راهجویی های که پیام آور تداوم ویرانگری های بیشتر است. 

 ..............................................................................................................................

فشردۀ گزارش:

"Sales of arms and military services by the the SIPRI Top 100—the world’s 100 largest arms-producing and military services companies (outside China), ranked by their arms sales—totalled $401 billion in 2014."

 

تصویر ها از dpa، Wirtschft Woche و  گزارش های SIPRI کاپیشده است.