پس از سیزده سال درود بر شما سیستانی گرامی، خوشحالم و تشکر میکنم که کمک نمودید تا از پیچیده گی موضوع کاسته شود. سعی میکنم مختصر در موارد که تصور میکنم لازم بپرداختن است سلسله وار و شماره بندی شده بپردازم و از حاشیه ها بپرهیزم.

 ۱- من نوشتم که مبلغ ۱۷۰۰ دالر با قید کلمه (ماهانه) از برادر رییس جمهور کرزی در اواخر سال ۲۰۰۲ دفتر آفتاب دریافت میکرد و اضافه نمودم (برداشت جمعی) "ما هم دلمان خوش بود که در پی سکولاریزه کردن حکومت هستیم و از کار که در آنجا انجام میگرفت لذت میبردیم..." سخنم بجای رسید که برداشت شخصی خودرا در شعارهای آنروز آقای کرزی که تحت نام دموکراسی انجام میگرفت با وضعیت امروز و پس از گذشت ۱۳ سال را اینگونه نوشتم "آن زمان ها تصور میکردم کرزی میخواهد حکومتِ بسازد که مجاهدین در آن قدرت نداشته باشد و در پی دموکراسی واقعیی در کشور است، اکنون و پس از ۱۳ سال به غلط بودن باورم واقف شدم. کرزی با کنار زدن و رسوا نمودن مجاهدین که بیشترین آنان غیر پشتون ها در کابل تجمع نموده بودند در حقیفت حلقه پشتونیزم خود را محکم مینمود..." در همین مورد دو نکته را میخواهم بیشتر شرح بدهم. نخست، شما بصورت ضمنی در قسمت آخر بخش دوم یاداشت تان تایید نمودید که از منبعِ بنام "بنیاد دموکراسی" کمک هزینه ی به آفتاب پرداخت میشد و از "قضا" برادر آقای کرزی عضو این بنیاد بود. اول اینکه چنین بنیادِ با چنین نامِ وجود خارجی ندارد یا حد اقل "گوگل" کمپیوتر من برای پیدا کردن "بنیاد دموکراسی" عاجز ماند. این بنیاد که شما از آن سخن میگویید و از "قضا" برادر حامد کرزی عضو آن بوده با این نام بزرگ و سنگین حد اقل یک خبر از فعالیت های دموکراسی خواهانه اش را در نشرات میتوانست منتشر کند که نکرده است... این بنیاد با تمام طول و عرض آن ظاهرا غیبت کبرا نموده و امت دموکراسی خواه را به امان خدا رها کرده است! بگذریم. از شما میخواهم بپرسم که چرا دفتر مالی این "بنیاد" بی بنیاد از "قضا" در سرای شهزاده کابل قرار گرفته بود؟

دوباره تایید نمودید که آفتاب تنها نشریه ی نبود که کمک هزینه دریافت میکرد سایر روزنامه ها و هفته نامه ها نیز کمک هزینه دریافت مینمودند. من کجا و چه زمانی گفته ام که سایر روزنامه ها از فروش اخبار شان هزینه های سرسام آور نشریه را تامین میکردند و تنها هفته نامه آفتاب نیاز به دریافت کمک داشته است؟ در واضح شدن این قسمت من از شما صمیمانه تشکری میکنم. البته اینرا نیز یاد آور شوم که در آن سالها اول صبح صف های طولانی در کویسک/ دکه روزنامه فروشی ها که سر هر کوچه شهر کابل قرار داشت مردم صف میکشیدند و بابت روزنامه هزینه پرداخت میکردند!

 ۲- تناقضات در کفتار تان موج میزند جناب سیستانی و هر خواننده ی را متعجب میسازد. یک بار میگویید (در بخش نخست پارگراف دوم) " ... نگذارند که آدم های فرصت طلبی چون شما با چسباندن خویش به آفتاب از آب گل آلود ماهی بگیرند" اما در بخش دوم قسمت آخر یادداشت شما آمده است "شما نیز برای بنده چند شماره ای به گمانم خبر جمع آوری می کردید تا جایی که اگربه یاد داشته باشید نامتان را با وساطتت مهدوی و ضامن در بخش مدیر خبر نشر کردم.امیدوارم که از یاد نبرده باشید. اگر شما فراموش کرده اید بنده هنوز به یاد دارم . و نیز یکی یا دو مطلب طنز که بسیار هم سست بود و حاظر به نشر نمی شدم تا این که با اصرار مهدوی و ضامن و با دستکاری بسیار نشر کردم"... از تناقض گویی و آشفته نویسی شما که بگذریم موضوع حرفه ی بودن و ستاره بودن هفته نامه آفتاب در آن زمان که بدون شک چنین بود زیر سوال میرود. این هفته نامه که نامش فراتر از افغانستان گرفته میشد چگونه یک یا دو طنز سست بنده را که شما ساعت ها وقت گذاشتید و این طنزها را اصلاح نمودید به نشر سپرد آیا "هفته نامه" آنقدر بی مطلب و بی مضمون بود یا من پسر کدام وزیر و قوماندان بودم که اگر آن مطلب نشر نمی شد به تعطیلی آفتاب می انجامید؟؟؟

 اینکه شما میگویید برایتان خبر جمع میکردم فکر نمیکنم کاری بد بوده باشد در هر روزنامه ی خبرنگاران طبق هدایت و دستور مدیران روزنامه خبر جمع میکنند. من از اینکه برای شما به عنوان سردبیر نشریه خبر جمع آوری میکردم افتخار میکنم من هیچ گونه تحقییر و کوچکی در این کار نمی بینم. برداشت شما را نمیدانم؟! مسئله قرضدار ماندن از دکاندار سر کوچه و کارمندان را تصور نمیکنم اکنون که در خارجه تشریف دارید کدام مشکل باشد. اخلاق حکم میکند آستین بالا زده و دست به جیب شوید و پس از ۱۲ سال حق را به حقدار برسانید؟! هم خدا خوش و هم بندگان خدا.

 ۳- سیستانی گرانقدر ظاهرا ریاضی تان نیز دچار مشکل شده است البته که با شعر و ادبیات فرق دارد و نباید بر آن خرده گرفت. نمیدانم مبلغ ۵۰ دالر در ماه را با کدام فرمول از ۱۷۰۰ صد دالر در ماه بیرون کشیدید؟
دو تا النگو (چوری) طلا مگر چقدر وزن دارد که بتواند هزینه ی چند شماره یک نشریه را که به فرموده ی خودتان ۷۰۰ دالر پول چاپ آن میشد را تامین نماید؟ صد البته که من منکر فروش النگو های طلا نمیتوانم باشم بخاطر که هیچ اطلاع در مورد ندارم. اما در مقدار وزن و ارزش النگوها و تامین هزینه چاپ چند شماره نشریه بی تعارف عرض میکنم که موافق نیستم. میفرمایید بروم از افراد و سازمانها واقعیت را بپرسم. من هرگز نگفته ام که آنچه در مورد آفتاب گزارش شده است و ثبت گردیده است دروغ است. گفته ام؟ البته این نکته را نیز روشن سازم که تمام گزارش های ثبت شده و منتشر شده بر مبنای بیانات و نوشته های مدیران آفتاب شکل گرفته است. (چه کسی گفته است دوغ من ترش است؟)... بلی جناب سیستانی ! من در ترکیه بودم و بیشتر از سه سال را در بد ترین شرایط سر کردم. از شما تقاضا و خواهش کردم به عنوان کسی که مدتی برای هفته نامه یا به فرموده ی خودتان چند صباحی برای شما که سردبیر آن بودید" خبر جمع میکردم" حمایت کنید تا از این سرگردانی رهایی یابم. شما چه کردید؟؟؟

۴- پاسخ به مسئله سوء استفاده کنندگان و کسانی که بنام آفتاب پناهندگی گرفته اند را میگذارم به زمانی که روشن سخن بگویید و واضح بنویسید. شما اختیار دارید که نام و عنوان ۱۷۰۰ دالر دریافتی را مدرن و مفشن "کمک هزینه" خطاب کنید. من اما آن هزینه را پس از گذشت بیشتر ار یک دهه و نظارت بر اوضاع سیاسی افغانستان رو به عقب و به نفع طالب را هزینه ی "سرکوب مجاهدین" عمدتا غیر پشتون مستقر در کابل نام میگذارم و به نفع تمامیت خواهی کرزی و دارو دسته اش قلمداد میکنم. سخنان پرویز مشرف را که با بی بی سی مصاحبه نموده بدقت گوش کنید و یادداشت که به یکی از وزیران امریکایی نسبت داده میشود را که در مورد خواسته های کرزی در سالهای نخستین به قدرت رسیدنش در کتابِ نوشته است نیز مطالعه بفرمایید. شاید به همان نتیجه که من رسیده ام شما نیز برسید.

در خاتمه و گذشته از سخن های حاشیه ی و برخورد های شخصی و سلیقه ی با شما موافقم که نشریه آفتاب در روند روشنفکری و آزادی بیان در افغانستان جایگاه خود را داشت و دارد این واقعیت یست انکار ناپذیر. حسین زاهدی