کابل ناتهـ، Kabulnath
شریف سعیدی
خانه را از دور دوست ميدارم در كودكي هميشه به سوي خانه مي دويدم حالا مي گويم كاش كمتر دويده بودم يك بار هم روي شاخه ي ميان سالي سيب مي خوردم كه ماري از كنده بالا آمد و درخت به زلزله افتاد حالا پير مردي با عصاي لرزان رد شد هرقدر گام هايش را آهسته تر بر مي داشت زمين كوتاه تر مي شد در دهان بي دندان لرزانش زبان شكسته بود و چشمانش مي گفتند خانه رسيدن چه ترسناك است آنگاه كه تنها باشي
بالا
دروازهً کابل
الا
شمارهء مسلسل ۲۵۱ سال یــــــــــــازدهم عقرب ۱۳۹۴ هجری خورشیدی اول نوامبر ۲۰۱۵
