من، این پذیرش ایران را برای امضای توافق هسته یی با کشور های مقابل، " جام زهر " دومي مي دانم كه رژيم آخندي ايران در نتيجه سياست نا درستش نوشيد.
اين امر، زير فشار نظام هاي مردمسالار كه حضور ابزار اتمي را در دست آخندان متعصب، فاجعه مصيبت بار مي دانند، صورت گرفت.
اما، شگفت انگيز است كه حال رهبران ايران ماند دهل هاي ارت، تلاش مي كنند كو .. يكديگر را بشويند و اين را براي خود پيروزي بدانند.
من به گپ روحاني كه به صورت مستقيم از تلويزيون پارسي بي بي سي، پخش مي شد، گوش دادم. شگفت زده شدم كه چي گونه اينان يك ذره شرم و حيا ندارند و با وقاحت، همه را محصول سياست " خرد ورزانه " خود مي دانند.
چي پُر روييي !
البته از خرد باختگاني چون اينان نمي توان انتظار ديگري داشت.
اما، اين را كور خوانده اند كه مردم جهان - حتا خود شان - به اين چرند ها باور نمايند.
اگر اين فشار تحريم ها نمي بود، خامنه يي كه خود را فرعون ديگري مي داند، هر گز حاضر نمي شد كه زمينهٰ آمدن روحاني را فراهم نمايد يا اجازهٰ اين توافق را بدهد.
این خامنه یی بار ها و بار از احمدی نژاد ستایش نمود و دیدگاه هایش را به خود به شدت نزدیک خواند. برای او همان احمدی نژاد، آدم مطلوب بود.
اما، خرابی های که او انجام داد، چنان ویرانگر بودند که خامنه یی ـ زیر فشار تحریم ها ـ مجبور شد از این آدم محبوبش که به شدت آدمی به گفتهٔ شکسپیر، پُر ٫٫ هیاهوی برای هیج،، بود، بگذرد.
آرام آرام زیر همین سنگینی تحریم ها که مردم را به جان رسانده است، خامنه یی پس و پس رفت.
در گذشته، فشار و اجبار جنگ با عراق، خمینی، سلفش را مجبور ساخت تا جام زهر عراق را سر كشد. حال این پیروی راستین امام، خودش جام زهر اتم را بالا برد و تا ته نوشید.
هم اکنون اینان سر و صدای زیادی را در خط پیروزی ٫٫ خود ،، به راه انداخته اند، اما، بر همه گان روشن است که چی گونه وحدت کشور های دموکرات، ایران را به عقب نشینی واداشت.
حال هر گونه هیاهویی که می خواهند، به راه بیندازند. من فکر می نمایم این داد و فریاد برای ستایش خود، مصرف داخلی دارد تا نیرو های گزافه گری را که خود در جریان پس از به قدرت رسیدن خمینی، دیو مانند پرورش داده اند، مهار نمایند.
اما، این مردم ساده و عادی ایران اند که بار دیگر نفس به راحت می کشند.
آنان باید بدانند که نیروی توانمندی در وجود شان نهفته است که با یک پارچگی می تواند دیو های اخندی را لگام بزند.
در این خط آنان تنها نیستند. تمام نیرو های مردمی جهان در کنار شان قرار دارد.

حال با مردم ایران هست تا از این دستآورد که با یاری جامعهٔ جهانی به دست امده است در خط گسترش بیش تر آزادی ها و ارزش های روشنگری که مردمسالاری را شکل داده است، قرار بگیرند و بدانند که همای پیروزی بر سر شان روزی نی روزی می نشیند. تا آن گاه !