وطن دار به خاك منو تو قسم
دارم با دل پُر ز خون ميروم
مرا يك وطن بود ولي مانده ام
چرا از ديارم بيرون مي روم

مرا خاك ميهن پرستيدنيست
به پهلوي تو آشيان من است
مزن خانه را نا بسامان مكن !
كه اينخانه نه! بلكه جان من است

ترا بر كتابت قسم ، ديده اي ؟
چومن تيره بختي كه بي تربت است
نياكانم از ، اين وطن بوده اند
چرا پس براي من اين غربت است؟

مكن صحبت نا كسان اختيار
تو من ، من تو ، ما با هميم
ز خصم آسيابش مي ايستد اگر
مريزاني آب ، ريشه اش ميكَّنيم !

بينديش و لطفا به من حق بده
مشو باعث رنج و، سرگردانيَم
كجاآشيانه بسازم؟ كجا پَركشم؟
وقتي كه به پاسپورتم افغانيَم ؟

فرهاد فرزين
___________________________
نوت :- هندو باوران افغان مثل ديگر شهروندان اين مزو بوم از تمام حقوق شهروندي برخوردار بوده و مردم شريف و انسان دوست افغانستان نبايد بگذارند كه اين هموطنان ما از خانه و آشيانه خود بكوچند . وگرنه خجل و شرمسار در بين ورق ورق تاريخ ، ورق خواهيم خورد.

با مهر