آدم اینجا تنهاست
هیچکس به هیچکس
بی مدعا لبخند نمی‌زند
حتی هیچ فصلی گلی نمی‌اندازد
که زندگی را پر رنگ و بو کند
و یا صدایی که دل به او خو کند
به هر جا که هیاهوی زیستن است
فریبیدن است
خلوت کوچه‌های شهر
تنها بوی قهوه ی تلخ می‌دهد
آدم اینجا تنهاست
دنیا تمام حکایت در هجر ماندن است . . .
