کابل ناتهـ، Kabulnath



 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deutsch
هـــنـــدو  گذر
آرشيف صفحات اول
همدلان کابل ناتهـ

دريچهء تماس
دروازهء کابل

 

 

 

 
 

   

زیور نعیمی

    

 
چند سروده‌ی کوتاه

 

 

از کدام باغ بر گشته یی
که بوی برگهای عاشق میدهی
وچشم هایت مهربانی را آه میکشند
دست هایت در رویاهایم روییده اند
در روزهای گم شده ام
من با گونه های شبنم زده
وگریبان معصوم که بوی نسترن
از آن به پرواز میاید
موازی ام با تو
یا تنها رهایم در بن بست





از روزی که رفته یی
من یاد هایت را
در کفن فراموشی می پیچم
اما کامیاب نیستم
خودم روی ریسمان زنده گی
آب میشوم
و بر دیوار هستی رخنه میکنم
دیگر
بهاری در انتظار من نیست
به من چه که آبهای آبی پوش
پای درختان را درآغوش میکشد
تا شگوفه دهند
دیگر دست من
کلید هیچ خوشبختیی نیست
کجای ای آفتاب نایاب من
دریست پوستم مزه ی نور را
از یاد برده است





بیا جانا پرِ پرواز من باش
گلو ببریده ام آواز من باش
تمام آرزوی من تو هستی
چراغی در میان ساز من باش

 

 

 

وقتی به مسافرت قهر میروی
ثانیه ها بی دغدغه و بیگانه
از کنارم رد می شوند
ساعتها به گردش سیاه خود
ادامه می دهند

آفتاب طلوع نمیکند
باران نمی بارد
و ماه را پوپنک می زند
وقتی بر میگردی
شعر هایم را میشُویی
وگیسوان آشفته ام را
به نیا ییش دستانت میخوانی
من بدن پاره پاره ی خیالم را
از تو می آویزم
و خارج از زمان پر می زنم

 

 

 

در دل من نو بهارانی هنوز
پاک تر از روح بارانی هنوز
روزگار رنگ و نیرنگ باز را
صاف تر از چشمه سارانی هنوز

 

 

 

 

وقتی که در هوای تو استم
پا از خاک میکَنَم ،اوج میگیرم
بر بازوی خورشید تکیه میزنم
و دنیا را میگردم عاشقانه

 

 

 

بالا

دروازهً کابل

الا

شمارهء مسلسل   ۲۴۱                    سال  یــــــــــــازدهم                      جوزا         ۱۳۹۴ هجری  خورشیدی         ۰۱ جون     ۲۰۱۵