کامل جان انصاری را از آن زمانی که هنوز دختر ۹ ساله بودم می شناختم و پدر بزرگوارشان مرحوم غلام رسول مشهور به بهادر آغاه از دوستان نزدیک پدر مرحومم عبدالملک تیموری بودند و من حریف بازی شط رنج ایشان بودم .

این بزرگواران را میشود از مردمان نیک نام مزار شریف قلمداد کرد که اکثر اهالی مزار ایشان را می شناختند .
دگر گونی های پیهم سیاسی مدتی دوستان و آشنایان را از هم بی خبر و دور ساخت ولی زمانی که از کشور آلمان به امریکا آمدم و دوباره به فعالیت های هنری و ادبی پرداختم ، به ویژه هنگامی که مسوولیت نشر صفحات هنری و ادبی گلهای اندیشه را بدوش داشتم ، از بخت نیک آقای انصاری را بدان وسیله باز یافتم .
از آن به بعد از صحبت ها ، نوشته ها ، همکاری ها ، شوخی ها و خلق خوش کامل جان انصاری همیشه لذت ها و بهره ها برده ام . گاهی با همان لهجه ی خاص مزاریان قصه ها داشتیم و یاد بزرگان و نیکان را بیان می نمودیم، که چون خاطرات شرین در ذهنم همیشه ماندگار اند.
آخرین باریکه با آقای انصاری صحبت نمودم با شوخی و خنده از درد های گوناگون صحی سخن گفتند ولی هرگز شکایتی به زبان نیاوردند .

این شخصیت خیر اندیش و نویسنده خوش نویس یکی از همکاران خوب مجله "اثر"و از دوستان عزیز من بودند که نبود شان درد بزرگی است برای همه یارانش .

مرگ این زنده یاد را به فامیل ، دوستان و به جامعه فرهنگی افغانستان از طرف خود و انجمن فرهنگی خانه آیینه تسلیت میگویم . روحش شاد و یادش مستدام باد !
لیلا تیموری