میزبانا! خسته گشتم زین سلام ســــــــــرد تان

شکوه ها دارم زهر همســــــــایه ی نامرد تان

گرچه می خندید رو در رو و لیکن در قفــــــا

نفرت و نفرین نصیب ماست از هـــــر فر تان

میزبانا! کــــــــــــس نمی‌پرسد درین غربتسرا

چیست ای ناخوانده مهمـــــانان غربت درد تان

هیچ کس ما را نمیــــــــــگوید که این آوارگان

نیست جز تنهایی دیرینه دستـــــــــــــاورد تان

خوب میـدانی که نــــــــــــتوان از تبار ما بود

آن که از پرویزن بـــــــــــــیداد بیزد گـرد تان

خوب دانی بی گنــــــــــــــاهانیم اما گفته ای:

بعد ازین ماییم ای بیــــــــــگانه در پیگرد تان

میزبانا! ـما پشیمانیم ازین کــــــــــــــــوچ تلخ

میزبانا خســــــنه ایم از این نـــــگاه سرد تان

فرانکفورت ۲۰۰۱