جنرال کریمی سرود تسلیمی سر می‌دهد

جنرال شیرمحمد کریمی، سرپرست ریاست ستاد مشترک ارتش، دیروز در کمیسیون امنیت داخلی پارلمان گفت که ارتش هواپیما‌های جنگی برای مقابله با حمله‌های چریکی طالبان در اختیار ندارد. آقای کریمی خطاب به سران حکومت گفت «یا ما را تجهیز کنید یا تسلیم طالب.» سرود تسلیمی از زبان رییس ستاد ارتش، کسی‌که وظیفه مدیریت کل عملیات‌ها را به دوش دارد، بسیار تاسف‌بار است. جنرال کریمی به‌جای این‌که سربازانش را روحیه بدهد و در مورد علت واقعی رویداد فاجعه‌بار بدخشان صحبت کند، خطاب به دولت می‌گوید که ارتش را یا تجهیز کند یا تسلیم طالب. گزینه تسلیمی را رییس ستاد ارتش مطرح می‌کند. شاید در هیچ جای جهان، فرمانده عمومی ارتش گزینه تسلیمی را حتا به شوخی مطرح نکند. اگر در یک کشور نسبتا هنجارمند زندگی می‌کردیم، حالا باید آقای کریمی به‌دلیل این نوع اظهارنظر خلع صلاحیت و خلع لباس نظامی می‌شد. روشن نیست که جنرال کریمی، جنرالی و افسری، در ارتش را چگونه تعریف می‌کند.

وظیفه متعارف یک فرمانده در هر جای جهان این است که با کم‌ترین امکانات به هدف برسد. مدیریت نظامی هم چیزی جز این نیست. فرمانده عمومی باید به‌گونه‌ای عملیات‌ها را رهبری کند که با کم‌ترین امکانات به نتایج بزرگ برسد. جنرالی که منابع بیشتر تقاضا می‌کند، اصلا وظیفه خود را فراموش کرده است. نیروهای طالب را همه می‌شناسند. آنان ارتش منظم نیستند. نه تانک دارند، نه توپ نه هواپیماهای بدون‌سرنشین. آنان به‌صورت تروریستی و گوریلایی عملیات می‌کنند. با کشف دقیق نظامی می‌توان تمام برنامه‌های آنان را خنثا کرد.
عملیات‌های آنان هم با اندکی مهارت جنگی به عقب رانده می‌شود. جنرال و فرمانده عمومی ارتش باید در شرایط دشوار مهارت خود را به نمایش بگذارد. فلسفه سلسله مراتب و جنرالی در وزارت دفاع همین است. اگر ارتش‌های دنیا بهشت امکانات می‌بود در آن صورت مدیریت و رهبری نیازی نبود. به جنرال و فرمانده عمومی ارتش به این دلیل تنخواه بسیار بالا از خزانه ملت پرداخت می‌شود که بتواند به‌گونه‌ای رهبری کند که با کم‌ترین تلفات و ضایعات بیشترین تهدید را دفع کند. به جنرال‌ها واسطه‌های نقلیه، محافظ، زندگی آرام اعطا می‌شود تا امنیت مردم را تامین کنند. اصلا رتبه جنرالی به کسی داده می‌شود که بهترین مدیریت نظامی را در شرایط دشوار به نمایش بگذارد. بهانه کمبود امکانات منطقی نیست. طرح گزینه تسلیمی از سوی رییس ستاد ارتش اصلا قابل باور نیست.
شیرمحمد کریمی و جنرال‌های بی‌کفایت دیگر اگر از مدیریت وضع موجود عاجزاند باید لطف کنند شرافتمندانه استعفا بدهند تا جا برای آدم‌های توانا خالی شود. قحط‌الرجال در این سرزمین نیست. هیچ کسی نمی‌تواند ادعا کند که شیرمحمد کریمی و دیگر هم‌باروانش، بدیل ندارند. در هر گوشه‌ی جهان معمول است مقامی که نتواند از عهده کارش برآید، شرافتمندانه استعفا می‌کند. اما این‌جا با آن‌که سرود تسلیمی می‌خوانند، هنوز هم در کرسی‌های‌شان لمیده‌اند و به مردم افغانستان فخر می‌فروشند و از جان‌باختن ده‌ها سرباز هم خمی به ابرو نمی‌آورند.
رییس‌جمهور و رییس اجرایی باید لطف کنند به حال سربازان وطن دل بسوزانند و هرچه زودتر روی وزیر دفاع و رییس ستاد مشترک ارتش به توافق برسند. هرچه زودتر باید وزارت دفاع صاحب وزیر شود و جاگزین آقای شیرمحمد کریمی هم مشخص گردد. ادامه بلاتکلیفی در وزارت دفاع، غیر از این‌که به شمار تلفات سربازان ما بیفزاید، سود دیگری ندارد.