آی بانوی مظلوم سرزمینم !

نمیـــدانم سانحۀ شهادتت را

با کدام سوژۀ تلخ تاریخ

تفسیرکنم

که ازتکرارآن زبانم میسوزد

و ازفاجعۀ آنهمه درنده گان ناموس شکن

وسالوسیان منبرالهی

که بی هیچ گناهی برجانت ریختند

و درنهایت مظلومیت،

تن محجوب ومهربانت را تکه تکه کردند وبعد

درآتشت سوختند،

روحم ازقالب انفعال « اشرف المخلوقات »

شرمسارانه فرارمیکند.

که درتهاجم  دسته یی ازنامردان ناموس ستیز

دربرابرچشمان انبوهی ازتماشاچیان ایمان گسیخته وخاموش

ازاین حادثۀ هول انگیز                              

جهانی به تکان آمد

ومحشری ازخشم وعصیان

زمین وآسمان را، درهم نوردید

ولی ازآنسوی صدرنشینان دربار ومزدوران بی بند وبار

بویژه  رولاها

که ازداعیۀ حقوق زن افغانستانی واسلام،

ریا کارانه فریاد میکشند،  

هیچگونه صدائی برنخاست

ودرهمسوئی با خطبۀ خطیب منبرتلبیس

هیچگونه تسلیتی برخون پاک این دوشیزۀ معصوم

نثارنگردید.

که بازیگران آن سده هاست

ملت سنت زده وصامتی را

درایستگاه عصرتحجر

به حـــراج برده اند.

آی دوشیزۀ قهـــــرمان !

خونبهایت دردل تاریخ میهنم،

با ولوله های خونین خود

تولد دیگری را رقـــم زد    

تولدی که جامعۀ کابوس زدۀ  مارا

به یکباره گی بیدارساخت

مرزانسانیت وخط  جهاٌل دین ستیز را

ازهم جدا کرد.

آی سرورشهیدان !

خواهران سیه پوشت که دیگرازمــردان کراهییت داشتند

جنازۀ سوخته ات را خود بردوش میکشیدند

فریاد خشم وانزجارشانرا ازین جنایت تکاندهنده،

پایانی نبود،

رستاخیز اینهمه فریادها، درانتقام بیگناهی ات

ازارازل اوباش ونامردان حقیــــر وبی مروت  

نه درشعارابزاری  الله واکبــر

بلکه درداد خواهی ازخدای داد گستر

تا به آسمانها ودیارفرشته گان تنـــوره میکشید    

وپژواکش چون سیلی خــــروشان

درسراسرجغرافیـــــای میهنــــــم

به قیامهای خودجوش مبدل گردید

آی  شهبانوی سربلند !

تو فرخندۀ فرداها گشتی

نامت درتاریخ میهنم جاودانه رقم خورد.

جفائیکه درآن لحظات هولناک برتورفت

خدای من! که چه بیرحمانه وسنگین بود

نامردان حقیر، باربارتراکشتند

ودرآتش نمرودیان به شعله زارشقایقت مبدل ساختند

اما توزنده ای  ! 

ونامت چون اسطورۀ مقدس برتارک تاریخ خراسان

همیشه خواهد درخشید.

ولی من بربینوائی ات سخت گریه کردم

آن دم که ترا چون گلی غریب وپرپرشده

بی هیچ گناهی

دردل خاک می سپردند.