بانو!

نگفتی کیستی؟

شاید معماي حل ناشدهي ذهن فلان آدم ظاهرن خوش برخورد!

ویا زیبا ترین لحظه هاي مردي که

هیچ گاه از تو نشد

اي بزرگوار سفر کرده

بستر براي حضورت نیافریده بود او

او که دوستش داري

شاید او هم

به مردانگی اندیشه اش مردانه وار استاده بود

حضور مذکر دنیا چیزي کم ندارد

وقتی زن

به ظرافت بوسهي اومی ماند

باید مردانه بگذرد از شوکت مردي اش

بانو!

نگفتی کیستی؟

شاید سیاست ناکامِ که به باخت تو انجامید

یا حالت اصیل یک تنهایی بی دریغ

نه!ترحم بی معناي که یک دست نا معلوم به سویت دراز می کند

وروزگار همیشه هشدار عزت می دهد به تو

از این بازي که بگذري چی؟

هیچ!

بانو!

نگفتی کیستی؟

شایدعشق!

اما دست چندم ؟ راستش را بگو مردي کهمرد باشد یافتهاي؟

برو

در بر هجوم آرزو هاي جوانت بربند.

« بانو

مرد قافیه نیست که یک دست شود

یا ردیف

یا گلی که به امید فردایی

آبش ریخت

وچشم براه بهارش نشست

وحشت وحشی است که باید راندش از اتاق

بانو!

نگفتی کیستی؟

شاید سر شکستهي بیزار از بالین.

ولبریز حرف نگفته وتصور تلخ خواب به هم ریخته

اي لحظه هاي شگفت جهالت

باردیگرباطلوع دیگر