فرشته ضیایی

ما را شکایتی به دل از یار نیست نیست

عــاشق شدن عزیز من اجبار نیست نیست

سنگی هزار خوردم و یک سنگ نیز تو

آیینهء شکسته ام ، انـــــــکار نیست نیست

اینجا معامله است نه احساس و عاطفه

جانم زیان مـــکن که سزاوار نیست نیست

یک آسمان محبت و یک بحر عشق را

از من به هدیه گیر که بسیار نیست نیست

گیسو زنم به آتش و روشن کنم رهت

فــــردای دیگرت چو شبم تار نیست نیست

روجان من به پشت خود هرگز نگاه مکن

امید گر به لحــــــــظهء دیدار نیست نیست