کابل ناتهـ، منصور سایل شباهنگ، در سوگ بیرنگ

کابل ناتهـ kabulnath






	منصور سایل شبآهنگ
در سوگ بیرنگ کهدامنی قناریانی هستند ........



قناریانی هستند که هرگز با قفس ِ طلایی غربت خو نمی کنند و پیش از آنکه بمیرند ، میمیرند در لالی در بی پر و بالی چراکه پرواز شان را آسمانی نیست آواز شان را ترجمانی نیست باد پیام آور ِ آشیان ِ سوخته ی شان هست و آنان عطر ِ هیچ گلی دیگر را بو نمی کنند. دسامبر 200714 در سوگ ِ لیلای شعر(صراحت روشنی) ای چشمها تنها و تر ، در هجرت ِ بارانی ات ای لالهء پرپر شده ، با جامه ء مرجانی ات ای محرم ِ اندوه ء جان ، ای داغ ِ پیدایت : نهان لیلای شعر و شاعران ، با خوبی ِ یزدانی ات ای چون بهاران مهربان ، باشوره زار ِ این زمان وی خسته از بار ِ گران ، بر دوش ِ سرگردانی ات شعرت اگر غمگین بوَد ، غمگینی اش شیرین بود لبخند و اشک آمیختی در سفره ء مهمانی ات این غربت ِ سرد و سیه ، خوش گرم و روشن میشود زین یادگار ِ ماندگار : اندیشه ء انسانی ات خود سوختی ، خود سوختی ، تا این چراغ افروختی ای جان ِ من قربان ِ تو ، قربان ِ این قربانی ات قهرم اگرچه با خدا ، با اینهمه کردم دعا بادا بهشت و آسمان ، تا جاودان ارزانی ات! م 2004 خاک و خاکستر پایانه ء محتوم ِ من و خود بنگر وز دعوی ِ هندو و مسلمان بگذر فرقی که بود میان ِ ما ، آخـــــر ِ کار اینست که : من خاکم و تو خاکستر ! یاد کرد در چنان قحط سال که مادرانی جگرگوشه های شانرا خوردند در چنان قحط سال تو با من نان ات را نه جانت را قسمت کردی. یگانه الماس خدا میتواند لقمه نانی باشد جرعه آبی جامی جامه یی خدا میتواند خاطره یی باشد ستاره یی خلوتی خانه یی خدا میتواند دستی باشد دوستی آشنایی بیگانه یی خدا میتواند آرزویی باشد جستجویی نامی نامه یی خدا میتواند محبتی باشد صداقتی اعترافی احترامی خدا میتواند عشقی باشد اشکی آوازی آوازه یی خدا میتواند ................. هــــای در همهه یی بیابانیی این مرگ پرستان ِ خدانشناس دشمنان ِ زند گی ـــ زندگی این یگانه الماس ـــ تنها نمانی ! هـــــای بی خدا نمانی ! هـــای بی خدا نمانی !