|
شنيدم
كه چون عمر ققنس سر
آيد
شب
مــــــــــرگ ازآشيانش بر آيد
فراهم كند هيزم و نغـــــمه خواند
دم واپســـــين
نغمه اش خوشتر آيد
به منقار ماديـــــــــــنه منقار سايد
بدان سان كه از
سودنش اخــگر ايد
پر و بال بر هم زند سوي هيزم
كز
اخــــــــــگر يكي شعله آذر آيد
سپارد
پر و بال و تن را در آتش
كه بر جاي يك
مشـــت خاكسترآيد
ز خاكسترش بيضه گردد نمودار
وزان بيضه اش
ققــــنس ديگر آيد
تو افسانه خوان اين حكايت و ليكن
مرا قصــــــهء
مرگ وي باور آيد
****
من آن شــــاعر پير شوريده حالم
به غربت مرا عمر
چـون آخر آيد
بسوزيد جـــان و تنم را در آتش
كه
خاكــــــسترم در دل مجمر آيد
بود تا از ان مشت خاكستر و دود
يكي شاعر
آتـــــــــــشين پيكر ايد
نترسد ز خود سوختن جان سپردن
چو ققنس در اغوش
اتــــش در ايد
|
