افسر رهبين

در برهنه ترین تاغ

پروانهء رنگ از رخسار شاخساران پرید
و پاییز،
            تمثال زعفرانی برگ را
                                       در پیشواز باد نهاد
در برهنهء ترین باغ،
پرندهء سرگردان
منظومهء بلند سپیداران را
                                        شاعرانه گریست
و فوج مست غرابها
بر شرمساری تاکستان
                                       خندیدند

کدامین دست،
چگونه نویسد؟
مثنوی انبوه شکست را
این روایت پاییز شعله پرست را.

**********