|
کابل ناتهـ kabulnath
|
هارون راعون من دوزنده ام
من دوزنده ام و اندازهء قد و اندامِ منبر داران را خوب مي دانم. حتي مي دانم زبانِ سياسي شان چند متر است. يك روز با تار هاي نگاهِ ساده ترين همشهري اندامِ صحبتِ شان را اندازه مي كردم و - هي – درازتر مي شد. وقتي مترم را گرفتم چوب هاي فريب را از زيرِ شلوارِ شان كشف كردم. چه عمر هاست از بخملِ پاكترينْ باورِ اين ملت شلوارِ خوابِ شان را آستر مي زنند. من دوزنده ام ديروز يكي از كانديد هاي كرسي چندين مادهء خدمت رساني بعد از انتخابش را لباس هاي نيمه برهنهء دموكراسيِ زنانه فرمايش داد تا اروپاي همكاري كرسي را به وسعتِ كپل هايش ترسيم نمايد. من پوشِ شطرنج ِ دست هايي كه ملّتم را بازي مي كنند مي فهمم از چه پارچه اي و چند لا دوخته اند. من دوزنده ام و آسترِ خيانت را زيرِ ابرهء تظاهر خوب تشخيص مي كنم. من دوزنده ام و تئوري جامه بدل كردن ها را در دانشكدهء تجربه هاي برهنه ترينْ ملتِ مظلوم آموخته ام. من دوزنده ام مثلاً مي دانم تسمهء شلوارِ كلانترين شكم ها را تا زيرِ ناف بايد ساخت تا پارچهء كم برِ آبروي شان كمتر مصرف شود. من دوزنده ام و كرباسِ بي منَّت را تا انگريزي ترين پارچه هاي مقصد تشخيص مي كنم. من با معيار هاي آزادي و شهامت از پارچه هاي آرزو مردانه ترين لباسِ يك رهبر را خواهم دوخت - اگر بيابم - ؟ ! من دوزنده ام و مي دانم چه چادري چهرهء ناموس كشورم را از چشم هاي بيگانه مي پوشاند. من دوزنده ام آري! من دوزنده ام.
*************** |
|---|
سال سوم شمارهً ۵٢ جولای 2007