آرش آذیش

ابری

کدر

تار

تیره

ابری می شود

آفتاب را دردی

مهتاب را اندوهی نیست

ابری میشود

بی بارشی

بی آنکه خاکرا دریغی باشد

یا گیاه را ملالی...

بودن را با معنایی سترون

ــ با هویتی ابری ــ

در خاک وسنگ و سبزه وآب

                           می سنجد

ابری می شود

نمیبارد...

هفدهم مارچ

2007

************