کابل ناتهـ،


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

رفعت حسینی

 

 

وقوع عاقبت

 

 

 

چو عطرِ باغ، از گلِ شب بوست
                                  چشم تو، یادی !
و من
هزار ساله درختم
و از نواحی آن نوع صولت ها
که عشق، نام دیگر آنست !



نهان نمیکنم از تو
نهان نمیکنم از هیچکس
که کشتهء آن چشمهای شب نسیم، من !



خوشا
خوشا تپیدنِ دل در شروع راه و سویت!
خوشا، خوشا که بگویم:
حضورِ من
             شکستن تاریخ
                              گاهِ وداعت !



تمام رفتن و بودن
وقوعِ عاقبت است
و من
من از نواحی آ« گونه باورِ عمرم
که عشق
                نام دیگر آنست !!

 

 

************

بالا

دروازهً کابل

شمارهء مسلسل ٤٩             سال سوم                     مي ۲۰۰۷