کابل ناتهـ، Kabulnath


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

فرشته ضيايي

  هدیه

 

 

         رفتم به در میـــــــکده تا جام می آرم

         دیدم که در آن نیست خماری زنگاهی

         از بهر محبت نشــــــــهء خوب ندارد

                *   *   *

          گل چیدم و با ذوق به یک شاخه ببستم

          ناگه همه پر پر شد و افــــتید به دستم

          هیأت که رنـــــگ لب محبوب ندارد

                *   *   *

           تصویر خریدم که به کــلک هنرینی

           صد رنگ بیامیخته و نقــــش ببسته

            مانند رخت جـــلوهء مرغوب ندارد

                *   *   *

           یک هیکل زیبای تراشـــــیده زمرمر

           تاجی به سر و در بدنش سنگ مجوهر

           آن تازه گی و جلوهء محجوب ندارد

                 *   *   *

           در چشم خود افــسون خمــــاری بکشیدم

           گلهای قشنــــــگی به سر و ســـینه ببستم

           موهای بر افشانده یی بر شـــانهء عریان

           با ظــــــــــــاهر آرام ولی باطن سوزان

           امشب به تو من هـدیه دهم هستی خود را

           این هدیهء که قیمت محــسوب ندارد

           

 

************

بالا

دروازهً کابل

شمارهء مسلسل ٤۷                سال سوم                      اپریل۲۰۰۷