چشم عاشقی نماند
دست عزیزی بر گورستان داغها
شمعی نیافروخت
                   اشکی نیافشاند
خون دریا بردهء ما را،
اسمان اگر ببارد
                   زمین از چراگاه زنگ تهی خواهد گشت
اما، دریغ!