کابل ناتهـ، Kabulnath


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ماتم ملی

 

 

ناله ای    سر   می دهم    با    داستان    بامیان     از  زبان   بی زبان  ،  یعنی   بتان  بامیان

نیستم   من   بت   پرست   اما    بسان  بِرهَمَن     اشک می ریزم به دامن ، خون چکان بامیان

ماتمی   بر پاست   می  دانی ؟؟  به  شهرغلغله     خون   همی  بارد  ،  زمین  و آسمان بامیان

حرف   گویائیست   این   تندیس  بودا در جهان      حیف   ،  ببرید ند  ،  سفاکان  زبان  بامیان

فتنهء    چنگیز   بر پا    گشت  و قتل  عام  شد     مردمان     پاک  باز   و   مهربان   بامیان

ازجفا بر سنگ  و چوب  اصلا نشد آنجا  دریغ     سخت   در   آتش   کشیدند   آشیان   بامیان

قصهء جان و دل  از  من  گر بپرسی ، گویمت     این  تن  سنگین   بت  ها بود ، جان  بامیان

در   درون    سخرهء    کوه    ایستاده  استوار     شاهد   فخر   و    جلال    شنسبان   بامیان

در خم  و پیچ  قرون  و  در دل  عصر وزمان     نقش   رنگین    داشتند   از  داستان  بامیان

کوه را گرچه  زبانی  نیست  لیک این بی زبان     قصه ها  دارد   ز  دَور عز و شان  بامیان

این سبک مغزان که بیعقلند وخالی چون حباب     غافل  اند   از   داستان     باستان     بامیان

زیر  نام   پاک  اسلام ، این  جفا کردند  حیف     در    جوار    بامیان    بر   آستان   بامیان

طالبان   جهل   و   نادانی   به  حکم  دیگران     ریختند    آتش    به  فرق    طالبان   بامیان

در   بهارستان   آن   وادی  ز جور  نا کسان     حسرتا ، دیدم  به  چشم  خود ، خزان  بامیان

تا«اسیر»آواز درگوش کر دنیارسد

همنوا گردان  صدایت با فغان بامیان

  18مارچ2001م

 

************

بالا

دروازهً کابل

شمارهء مسلسل ٤٦                سال سوم                      مارچ/اپریل۲۰۰۷