قطار میرود

در شب میرود

شب میرود

قطار اندوه

قطار سرنوشت

قطار خالی

در هیچ ایستگاهی کسی منتظر من نیست

زنان با چهره های باد کرده

مردان با سرهای گیچ

بی تفاوت به من می بینند

حتا سگی به من خیره نمی شود

زنی در گوش هایم میخواند

القهار ..القهار

برف، برف، برف، برف

و صدای شیون باد

القهار- القهار

زن، دلگیرم از این تکگویی هایت

بگذار، خواب آرام قوماندان صاحب در مرز های مرگ نشکند

قطار روی ابدیت میرود

جای میستد

از جای مگذرد

قطاری با این همه اندوه

تکت  قطار در جیبم

ساکم در دستم

برای پیاده شدن

دقیقه شماری میکنم

القهار القهار

باید صبح شده باشد

قطار از حرکت بازمی ماند

القهار- القهار اشاره ایست به کتاب سنگ صبور عتیق رحیمی