|
اگر میترسی از تیشه
بیا پُت پُت
بیا کم کم بیندیشیم
براستی من نمیدانم چرا شبنم به روی برگ ِ فروردین
به اشک ِ یک پرنده در سکوت خانه های چور در شیرپور میماند ...
بیا دربارۀ گلبرگ
بیا دربارۀ شبنم کمی نم نم بیندیشیم
قناری جان
نمیدانم چرا از باغ بالا یا پل چرخی
ویا از تپۀ مست بی بی مهرو
نَفس یا نغمۀ بادام
جرَس یا قصۀ انگور
بدوش یک چریک رفته در زیر درخت سبز آسمایی نمی آید
قناری جان
بیا دربارۀ انگور
بیا دربارۀ نان چپاتی با حنا رنگین
بیا در بارۀ جشن شگوفه یک دمی بی غم بیندیشیم
نگویم لاله تاریکست
اناری جان
اناری جان
دلم چون لرزه باریکست
نه زنبور عسل بر گل
نه قرغه در بغل آبرو
نه دریا خندۀ آبی
صدای چمتله در زیر لیلام می دهد باج پشیمانی
چپاول می شود سبزی به تاراجست دل ده سبز
اناری جان
بیا دربارۀ تاراج
بیا دربارۀ مقتل
بیا دربارۀ مرگ زمین دم دم بیندیشیم
چکاوک بر سر نیزه
سکوتش مهربان جاری
زمسجد تا درمسال تا وزیرخانه
زقفل باغ وحش تا قصر گلخانه
سراسر قلعۀ جنگی
تفنگ سرخست و از پاییز و حلق آویز ، مالامال
فراری جان
فراری جان
اگر از حمله میترسی
بیا چُپ چُپ
بیا کم کم بیا غم غم بیندیشیم
براستی من نمیدانم چه رنگ دارد گل مرسل گل میخک
کدام گل بر سر گورست کدام گل بر سر سینه
کدام گل بر شهید زیبد کدام گل بر شب خینه
سوادم وحشت رنگست
شعورم نهضت سنگست
درین قحطی
نمیدانم بهار از من بدهکارست و یا من از بهار مقروض
عطاری جان
عطاری جان
بیا دربارۀ زنبق
بیا دربارۀ لاله
فراتر از گل تابوت ، فراتر از گل ماتم بیندیشیم
بفهمانم عیاری جان
مخاطب در مخاطب گشته ایم سنگک
بزرگسالیم ولی آغشته در گلبانگ صد بنگک
براستی من نمیدانم
ز پشت برگ نیلوفر
سرودی می رسد از حلق خاکستر
اگر صد باغ آلو را تفنگداران
اگر گلهای پهلو را شرنگداران
بریزند بر سر کابل
نروید باغ فروردین
نروید شهر پُرتمکین
بروید صد چمن قمچین
درختی گر شود بالا
بگیرد بار ِ پولادین
بهار می آورد باور
بیا باهم کبوتر را شویم یاور
فراری جان
فراری جان
اگر میترسی از آهنگ اندیشه
بیا پُت پُت
بیا کم کم
بیا یک یک
بیا صد صد بیندیشیم
بیا باهم بهارینه بیندیشیم
محمد شاه فرهود
بیستم مارچ دوهزار هفت
هاگ / هالند |
