مرگ آیینه
 

بیا

   ای حقیقی ترین واژه

                        از ژرفِ اندوه

بگو

تا کدامین سرابِ

           کدامین تهیدشت

                     باید سفر کرد !؟

بگو

     در کجای شبِ عهدِ تنهایی عشق

من و مرگِ آیینه

                    دیدار داریم ؟!

                    آلمان

                      خزان نزده نود و چارعیسایی

         دشت بی مجنون

دیشب

         شب اشک های بارانی

دیشب

         شب لحظه های بیتابی

                                   بود

یادِ دلِ من

      ز دشتِ مرده مجنون

                               می آمد

همگام و عجینِ سوگ و دریا دریا گریه

از سوی وطن ، صدا

                نشسته در خون

                              می آمد .

                     آلمان

                      خزان نزده نودوپنج مسیحی

                همانند

شبیه دیدۀ یارم

و روزگار دیارم :

چه آسمانِ سیاهی

چه تلخ

        می بارد .

          آلمان

    زمستان نزده نود وپنج مسیحی

            برگرفته از دفترشعر :

              شبی از تبارِ مصیبت

از آشیانه

هرآن شبی که بی چشیدن شرابِ دیدنِ دو چشمِ تو گذشت

شنیدنی

      و دیدنی

            و گفتنی

                   نبود

زندگی نبود !

    []  []  []

        []

خوشا عشرت سرای کابل و دامان کهسارش

                                      صائب تبریزی

            کوچه ها

من از نواحی آن کوچه های سوگ و شبم

که رهگذرِ لاشه های فضل و حوصله اند

و کارنامۀ دارندگانِ جادوی بودن

ـ پگاه و وقتِ غروب ـ

به همرهی باد های بی پیغام

به سوی هیچ

               از آنها

خموش و تلخ می گذرد.

آلمان

مارچ 1996 مسیحی

       مردی برای

                     گفتن

مردیست

مردیست در نگاهش

خوابیده خوی پلنگان

                ـ در روزگار آتش .

[][]

مردیست چون جنونی

آفاق

      خواننده در گلویش .

[][]

مردیست مثل یک شب

تودار ومنکسر وگاه

                 صاعقه آسا.

[][]

مردیست همچو طوفان

مردی

        برای گفتن !

       برلین

     جنوری 2011 عیسایی

سمت شرقی غم

من از دیارِ سپیدار های غمگینم

ز سمتِ شرقی غم می آیم !

ز روزگارِ دیارم غروب می بارد

و

    باد های مسافر

پیام آور غمگین غصه های شب اند .

        برلین ، تحریردوم

        جنوری دوهزارویازده عیسایی

              شبِ تلخ

شما

شما ای خدایانِ این شهر در خون نشسته !

کی ها را

          به زیرِ شبِ تلخِ فرمانِ تان

                                         برده دارید ؟

و خود را

           ز خیلِ جهاندار ها

                                می شمارید ؟!

...............................

ازین شهر خاموشِ درهم شکسته

وزین خسته گان

              شرمتان باد !

        تحریراول : هرات ، زمستان 1364 خورشیدی

         تحریر دوم  : برلین ، زمستان 1997 مسیحی

واژه های من

اگر

   در شعر

           چیزی هست

ویا

    در عشق ویادر قصه های گریۀ باران

فقط

    در واژه هایی کز درونِ عشق و درد و خشم

                                             می رویند

                                                  می گنجند .

[][][]

خدا را !

            واژه های من !

خدا را !

          واژه هایی کز درونِ عشق و خشم و درد

                                                 روییدید

مرا

    در گوشه یی از بیکرانِ معنی تان

                                        جا ببخشایید !!

آلمان، فبروری 96 مسیحی

برگرفته از دفتر شعر:

 هزار میکده غم