گرامیداشت از جایگاه والای نامآوران عرصۀ دانش و هنر و خدمتگزاران کوشای پهنۀ فرهنگ از مسئوولیت­های عمدۀ فرهیختگان وحق­گزاران جامعه­است. به­ویژه در روزگاری که عدۀ زیادی از دانشمندان و هنرآفرینان ما یا به­فرمان مرگ، به­تعبیر ابوالفضل بیهقی جان و جامه به­سرایی دیگر برده­اند. یا در کورۀ گدازان بیداد و اختناق سوخته اند، یا در دورترین آفاق گیتی هرلحظه محکوم به­نوشیدن شوکران غربت استند. چه رنجی عظیم­تر ازاین که با تلخکامی گواه آنیم که فرزندان ما، غالبآ، در غربت مغرب زبان خویش، ابزار نیرومند تفکر خویش را از یاد می­برند واز ارزشهای گرانسنگ فرهنگی نیاکان خود تهی میشوند.

   گویا زبان حال آنانی هم که با شکیبایی شگرفی در سرزمین اصلی، در آغوش مام میهن مانده­اند، این شعر نادر پور است:

تصویرها در آیینه­ها نعره می­کشند

ما را ز چارچوب طلایی رها کنید

ما در جهان خویشتن آزاد بوده­ایم

باری فراوان شاد شدم که شماری از دوستان دانا و آگاه ما همت برآن گماشته­اند که برای بزرگداشت دانشمند گرانمایه و نویسنده و پژوهشگر سختکوش و نجیب و فروتن جناب داکتر اسدالله شعور، مجلسی بیارایند.

  من سرافرازم که جناب داکتر اسدالله شعور را از چهل و دوسال بدین سو میشناسم. ایشان در این چند دهه همواره عاشق وار در پی گردآوری بخشهایی از فرهنگ مردم و بررسی و تحلیل موشکافانۀ آنها بوده اند.

   در روزگارما کارنامهء جناب شعور دراین زمینه از چشم انداز چونی و چندی سخت غنامند است. شایان یادکردست که ما دانشمندان و پژوهشگران دیگری نیز داشته ایم و داریم که گاهگاه در جنب دیگر کارهای آفرینشی و پژوهشی خویش، در گسترۀ فرهنگ مردم نیز آثاری پدید آورده اند.  اما جناب شعور، تمام دانش و استعداد کم همال خود را وقف تحقیق در فرهنگ مردم کرده اند و بررسی های ایشان در این رشتۀ ویژه از معرفت بشری، بی­گزافه چندین هزار صفحه را دربر می­گیرد.

   جناب داکتر شعور در بیست واند سال پسین با اسلوبهای علمی و آزمون شدۀ تحقیق در فرهنگ مردم آشنایی ژرف تر یافته­اند و کار ایشان روز تا روز دقیق تر و ارزشمندتر شده­است. دانشوری که سراسرزندگی آگاهانۀ خویش را وقف کاوش و پژوهش در فرهنگ مردم می­کند، عاشق مردم، عاشق سروده­ها، افسانه­ها، روایات، سنن، امثال و حکم، شادینامه­ها، غمنامه­ها، موسیقی و دیگر هنرهای آنانست و لابد از شیفته­ترین عاشقان میهن خویش نیز هست.

   شادمانیم که دوست والا جایگاه من، جناب داکتر شعور، در غربت نیز همچنان جویا و پویا استند، چنانکه مقالات پی در پی ایشان در باب شماری از آوازخوانان و نوارندگان، که گذار روزگار برنام و سیمای بعضی از آنها نقش فراموشی پدید آورده است، شایان سپاس و ستایش بیکرانست. بی گمان این نبشته ها چراغ راه جویندگان و پویندگان نسل­های آینده خواهند بود.

 در فرجام برای دوست بسیار گرامی خود، داکتر اسدالله شعور، تندرستی و شادکامی و پیروزی و بهروزی می خواهم.  قلم ایشان پر بارتر بادا قدم ایشان در راهی که بر گزیده اند استوار تر!

سپاسمندم از دوستان فرهنگپروری که این محفل خجسته به­کوشش آنان بر گزار شده­است.

از راست به چپ :
افغانستانشناس فغال روسی پروفیسر ولادیمیر بایکو و شاهدخت هندیه دختر اعلیحضرت امان الله خان و دکتر اسدالله شعور