شنیده ام که به ابتکار مجمع فرهنگی افغانهای مقیم کانادا، مجلس قدردانی از کار های علمی و فرهنگی دوست گرانقدرم جناب داکتر اسدالله شعور بر پا میشود؛ و فرهنگیان ما در آن ولا با خطابه و مقاله ازآن نیکمرد دانشور تجلیل به عمل می آورند. استماع این خبر برای تمامی دوستداران قدم و قلم آن دانشمند متواضع و میهن دوست بشارت بزرگ بشمار میرود.

     خیلی دلم میخواست که درآن احتفال باشکوه حضور میداشتم و از نزدیک صفات جلیل و آثار کثیر آن دانشمرد دقیق النظر را بر میشمردم؛ ولی مشکل فرقت و بعُد مسافه این افتخار را از من گرفته است. بنابرآن میکوشم از همین دور به قدر توان به ستایش از آثار سیر شمار و ارزشمند جناب شعور بنیشینم و حد اقل ادای دین کنم.

   من از سالها خوانندۀ جدی وعلاقه مند آثار برازندۀ داکتر شعور بوده و با ولع و اشتیاق فراوان آنها را مرورکرده ام. هر چند جناب شعور نوشته های زیادی در زمینه های جامعه شناسی، تاریخ و ژانرهای گوناگون ادبیات قدیم و جدید کشور ما به نشر رسانده است؛ ولی از دید من، جناب شعور دلبستگی عمیقی به فرهنگ عوام دارد وبیش از هرکس دیگری فریفته و دلبستۀ گوشه های پویا، انگیزنده و شادی آفرینِ سروده ها، نغمه ها و افسانه های توده های مردم است.

   داکتر شعور بدون آوازه گری و کوس و کرنای تبلیغ و شهرت طلبی، پیوسته در جستجو و کشف استعداد هایی بوده است که در روستاها و اقشار نیمه شهری سر بالا کرده اند. او در بارۀ بابه سیلاوه هنرمند محلی چنین آورده است:

   بابه سیلاوه یکی از آوازخوانان و آهنگسازان با استعداد محلی حکومت نجراب ولایت کاپیساست که متآسفانه ثبت بیش از سه، چهار آهنگ او به آواز خودش در آرشیف رادیو افغانستان موجود نیست؛ ولی چند آهنگ زیبای دیگرش توسط هنرمندان نامور محلی چون رازق شوقی، اسماعیل چهاریکاری، حمیدالله چهاریکاری، حمیدالله نجرابی و مزاری نجرابی از طریق رادیو بخش گردیده که ثبت تعدادی از آنها در آرشیف رادیو محفوظ اند.

 در بخش دیگر این پژوهش جالب چنین میخوانیم: حکومت نجراب با آنکه ساحۀ کوچک ولی پر نفوس را احتوا کرده، مرکب از چند دره است که بنامهای خارج دره، درۀ پُته، درۀ غوث، درۀ فرخشاه، درۀ کلان، بوله غین، گیاوه، پَچَه غان، و پراچغان یاد میگردند...

 همچنین در قسمت دیگر این نوشته به جمله های آتی بر میخوریم:

 این ساختارها و درونمایۀ آهنگ هاست که شناسنامۀ موسیقی هر دوره را ارائه میدهند. چنان که آهنگهای هزارگی ما بیشتر در چوکات یکی از مقامات خراسانی اند. که معادل آن در مکتب موسیقی حضرت امیر خسرو بلخی دهلوی راگ دُرگه یا درگا هست. آهنگ های هرات زیاده تر در چوکات مقامهای بگوش میرسد که معادل راگ های تَلنَگ و کماج (کهماج) اند؛ بیشترین آهنگهای قندهار در چارچوب مقام نیشاپورست که هوای راگ تَلنَگ دارد.......

   از بریده های مقالت یادشده ما به پهلوهای گونگون یک اثر عمیق و تحقیقی شامل جغرافیای سیاسی، بشرشناسی، منطقه شناسی، موسیقی شناسی شامل شناخت انواع موسیقی ملی و رابطه های آن با موسیقی کلاسیک هندی و خراسانی پی میبریم وبه وسعت معلومات و امعان نظر یک پژوهندۀ مردمدوست وصاحب نظر پی میبریم.

     در مقالاتی چون« بابه های هنرمند در موسیقی سدۀ بیستم افغانستان» «لیکو (فریاد دل عاشقان بلوچ)» «طامه در نظم زبان دری» « بابه سنگی وباستانی ترین ساز او»، «رقعۀ عیدی» « برخی از مسایل گرد آوری ادب شفاهی»، « بابه دُریِ» که همه در ماهنامۀ وزین آشیان بچاپ رسیده اند؛ گواه لیاقت و دست بالای داکتر شعور در عرصه های روزنامه نگاری، فرهنگ شناسی، بشرشناسی و تاریخ اجتماعی افغانستان میباشد.

    نگارندۀ این سطور تجلیل از دوست بلند قدرم داکتر اسدالله شعور را اقدامی در خور تحسین میدانم و امید وارم که ارج این خدمت تجلیل به مجمع فرهنگی افغانهای مقیم کانادا و رئیس دانشمند آن انجینرعقاب نیز برسد و خداوند فرهنگیان ما را در کانادا مدد بیشتر برساند.