هغه د کلي صفا

هغه د کلي یوه سپېڅلې څېره

د چنارونو ، سر اخیستې او مغرورې شملې

په کروندوکې غوړېدلې مینه

د خدای لاسوکې روزل شوې حیا

هغه وختونه به بیا کله راشي ؟!

شپه به چې کله ،

د سهار پر وړانګو وویشتل شوه

خلک به پاڅېدل

او د خالق په نامه

د دغې ځمکې په رګوکې به یې

خپله وفا خوندي کړه

لمر به را پاڅېده

ژورې څانه

زموږ د چنار پاڼې به ونڅېدې

او د ګېلاسو په دانو کې به

د هیلو مسکا وخوځېده

په کروندوکې به وږمه خپره شوه

او د سنځلو وږمو

او ، د یاغي ترخو ، یاغي عطرونو

موږ به د خدای کلاته وسپارلو.

چې مازدیګر به شو

لمر به په ورو له کلي کډه پیل کړه

پېغلې به ووتې منګي پر اوږو

مستې د مینې او ځوانۍ پر وږمو

په لپه ، لپه به یې ،

د زړه منګي ډکول

زما د زخمو په بیه

خپل اننګي پټول

نیکه به راغی ، زما «روکی» نیکه مې

ستړی ستومانه ،

چاودېدلې پوندې

خو با ایمانه

موسکېدلې شونډې.

په یوه لوړ بام به مو نیمڅی واچاوه

غرونه چاپېره رانه

ستورو د عشق پر باغ کرلي

د الماسو زړي

او له کیږ دیونه را پورته د شپېلیو نغمې

یو څو ساده ، ساده آهونه د نغمو پر څپو

زه به یې وایستلم

د ګرېوانه له خمار

زه به یې بوتلم

خدازده چیرې

خدازده کومې خواته ؟!

هغه د کلي صفا

هغه د کلي یوه سپېڅلې څېره

د چنارونو سراخیستې ،

او مغرورې شملې

په کروندوکې غوړېدلې مینه

د خدای لاسوکې ،

روزل شوې حیا

هغه وختونه به بیا کله راشي ؟

هغه به کله راشي ؟!

When the Sun reads the Verses of God

Hanif Baktash Kabul 2009