با اندیشه های تفنگی،

                                                               معـــدن استخراج نمیشود

     مشت چرکین ِخشونت تکاندهنده تری، برشهرپرنفوس کراچی کوبید.

 صبح روز پنجشنبه 11 نوامبر، رسانه های گروهی خبردادند، که انفجاربمی درشهر کراچی،  صدها زخمی برجای نهاد و رعب وهراس مورد نیازتروریسم سیاه را پاسخ گفت.

 تصویرهای انتشاریافته ازآن صحنه، حاکی ازآن بود که این بمب گذاری با ریختاندن خون بیگناهان، دنبالۀ اعمال جنایت آمیزی است که چندین باردر پاکستان و افغانستان وحشت مشابه را به نمایش گذاشته اند.

 ازآن جایی که تا حال بیشترین انفجارها و انتحارهای تروریستی در ایالت شمالغربی ویا مناطق مربوط به لاهور وراولپندی صورت گرفته بودند، تصور میشد که ساحۀ فعالیت اعمال تروریستی  درهمان مناطق محدود اند. اما انفجار درکراچی ، با تمام ابعاد نگرانی آفرینی هایش، خبر داد که تروریسم درسرزمین مساعد پاکستان،ریشه دوانیده است. اگرسالهای اخیر، پس ازهرانفجاروانسان کـُشیها؛ القاعده ویا طالبان پاکستان مقصرمعرفی میشدند ویا آنها خود مسؤولیت آن را میگرفتند؛ واگرمیگفتند که پایگاه اصلی آنها وزیرستان است ، اینک ، نهاد مخوف دیگری به اسم " لشکر گنجوی " وجود خود را ابراز داشته وهمان اهدافی را مطرح کرده است که طالبان پاکستان وافغانستان مدعی آن اند. آنهم  در شهری که یکی ازشاهرگ های مهم وقوی اقتصاد پاکستان است، زنگ خطررا برای پاکستان به گونۀ جدی تری به صدا آورده است. با توجه به همیاری وهمکاری های عملی القاعده وسازمان های تروریستی دست پروده اش در منطقه، باید پذیرفت که این خطر نه تنها برای پاکستان بلکه برای کشورهای منطقه وجود دارد. خطری که زهرش را مردم افغانستان سالهای متمادی دیده اند.

هنگامی که رشد سرطان گونۀ پیکر تروریسم منطقه یی را مینگریم ، هنگامی که مساعد سازی زمینه را از طرف دولتمردان کشورهای پاکمستان وافغانستان برای رشد مزید آنها شاهد هستیم ، هنگامی که نیروهای توانمند خارجی ودارندۀ دست بالا درین کشورها را در تبانی وزد وبند با طالبان می نگریم؛ آیا عواقبی که در برابر رشد اجتماعی واقتصادی وفرهنگی این مناطق نشسته است، درنظر نمی آیند؟

 جای تردید نیست که توسل به انفجارات واعمالی که خون بیگناهان رامیستانند ورعب وترس وبی امنیتی بار میاورند و روبه گسترش اند، آن عواقب در نظر مجسم میشوند. این نگرانی هنگامی بیشتر میشود که اعمال تروریستی هماهنگ در منطقه را ، بمثابۀ ابزاری برای تحقق آرزوهای سیاسی وپندار های سخت زیانمند به حال مردم منطقه می نگریم. مردم به تشریک مشاعی واحترام با همی نیاز دارند. تحقق آنها منوط  ومربوط به موجودیت فضای سیاسی تحمل آمیز وبدون حضور سایۀ تفنگ ودهشت های ناشی از آن است. اما پیروزی مشی تروریستی با رسیدن به مرحلۀ مشی سیاسی دولتی ، شیرۀ جان مردم را بیشترمی مکد و جنگ  وخونریزی را بار میاورد.

 آنگاه ست که مژده های استخراج معادن 1000 ملیارد دالری( یا کم و بیش از آن ) از افغانستان ، عملی نتواند شد. هرگاه در پشت درهای بسته وصحبت های توطئه آمیزاین توافقات هم حاصل شده باشند، که دولت دهشت آمیزوقهار بعدی- احتمالی، به اعمال مردم آزارانه اش در حق مردم افغانستان با هر تبعیض وتعصبی که بدان علاقه دارد، میتواند بپردازد، به شرطی که امنیت استخراج معادن را نیز تأمین کند، آن امنیت خواب وخیالی بیش نیست. زیرا آن عده مردمی که خواهان زنده گی صلح آمیز با تمام  نیازهای تحول طلبانۀ آن استند، فشارهای حکومت ظالمانه را  قبول نمیکنند. از آن رو تحمیل حکومت مستبدانه ، متعصب وسرکوبگر وتبعیض طلب ، واکنش هایی را باز میافریند که دسترسی به رشد واز جمله امکان استخراج معادن را مانع  میشود.

بی اعتنایی به رشد پدیدۀ تروریسم در منطقه. پیش پای بینی های سیاسی  ناشی از ارجگذاری باطنی به رشد این پدیده، عدم اعتنا به به مبارزۀ فرهنگی وسیاسی علیه آن نه تنها فراموشی وظایف روزتواند بود؛ بلکه گونه یی از همیاری وطلب موفقیت برای رشد تروریسم در منطقه نیز است .

برخی موارد، عده یی ازهموطنان ما که از دست درازی های دولت پاکستان درامور داخلی افغانستان،درد وطن وانسانها را دیده اند، ابرازخوشی میکنند. میگویند ، خوب است که دولت پاکستان با این پدیدۀ تباهیگر و ویرانساز مشغول باشد. این آرزومندی را دولت پاکستان ونهادهای نا عاقبت اندیش برای افغانستان  داشتند ودر پی تحقق ن نیز برامدند. اما درنتیجه موج های سرکش وگستردۀ آن ، حریم آن کشور را در امان نماند. ویژه گی بافت مردم منطقه چنان است که از طلب شربرای همدیگر، خیری به مردم مجاور حاصل نمیشود. شاید بهترین آرزومندی برای دولت پاکستان این باشد که از برنامه های ناظربررشد تروریسم در افغانستان منصرف شود. از مداخله در امور داخلی افغانستان امتناع ورزد. و طرف افغانستان نیزبا سیاست های سنتی وخواستگاه های نامعقولی که دربار سلطنتی با اغراض ناثواب وپیامد های زیانبار پایان یافته است، مقاطعه نماید.