نرگس

رشا وسا

 ای کا ش باز بینم یا رب لقا ی نر گس

کز حا ل دل بگو یم  با ر ی برا ی نر گس

عمر یست از جما لش این د ید ه بی نصیبست

اشکست و آ ه  حر مان در ما جرا ی  نر گس

چشمی که خو نفشا ن بود  گل ز د ز نا مرا دی

شد سینه دا غدار دا غ جفا ی نر گس

بر سر نها ده تا جی ما نند پا دشا ها ن

سبز و سپید و زرد ست ر نگ قبا ی نر گس

اینجا هزا ر با غست  گل  نیز  بی نها یت

صد با غ گل نگیرد در دیده جا ی نر گس

گل ر نگ و بو ندار د آ بی برو ندارد

ا ین گفتگو ندارد ای آ شنای نرگس

ذو قی به دشت و در نی پروا ی بوم و بر نی

دل را گر فته یاران امشب هوا ی نر گس

در جو ش  و در خر و شم در سر نما ند ه  هو شم

آ  ید همی بگو شم  هر د م صدا ی نر گس

مر دیم از جدا یی  در خا کدا ن غر بت

گشتیم ای برادر  آ خر فدا ی نر گس

دیروز بیدل ما میگفت شعر نر گس

من  نیز  میفشانم اشکی بپا ی نر گس