کابل ناتهـ، Kabulnath


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deutsch
هـــنـــدو  گذر
آرشيف صفحات اول
همدلان کابل ناتهـ

دريچهء تماس
دروازهء کابل

 

 

 

 
 
   
چند سروده از جناب

علی احمــــدزرگر زرگرپور
 
 

 حدیث چاه

  

پنهان نمانده از نظرِکس نگاهَ ما

باشد گواهَ حالَ دلِ زار آهَ ما

موجیم وسربه ساحلَ غربت نهاده ایم

ایمن کجاست ازخطرِ موج ، جاهَ ما

مارا گناهَ خانه بدوشیست زان شکست

دوش وکمر زبارگرانِ گناهَ ما

کی مایه کس نهد پی همجوشیی کسی

شد بسته دسته ی گلَ با گیاهَ ما

ما هم دوامَ عافیتِ خود ندیده ایم

زین درد بی امان که شده عذرخواهَ ما

یوسف دلیم وشکوه زاغیارَیار نیست

روشن بود حدیث غم انگیز چاهَ ما

خاطرملول شد چوزصبحِ سیه ، مخواه

زرگر،  زرِ سپید زسیمِ سیاهَ ما 

 

غربت

 

به غربت سوخت جانِ ناتوانم

تما مِ  تا ر و پود و استخوانم

نمی ترسم زمردن لیک ترسم

به غربت  تا دمِ  مردن  بمانم

 

غریب

 

به غربت ازقرابت بی نصیبی

قرینِ غیری و د ور از حبیبی

اگردارای  قربی  یا که  بودی

به  غربت  اول و آخر غریبی

 

مجبور

 

مرا ا ز میهنِ  من  دور کردند

به این دوری مرا مجبور کردند

کشم دردیده خاکش را به غربت

که چشمم رازهجران کورکردند

 

خوارغربت

 

من  آن آلاله ی  صحرا نشینم

گلِ  خونین  دلِ  روی  زمینم

به باغِ  دیگران خوارم  اِلآهی

گلی را خوار در غربت  نبینم

 

 

بالا

دروازهً کابل

شمارهء مسلسل ۱۳٠        سال شـــشم             میزان/عقــــرب ۱۳۸٩  خورشیدی         اکتوبر ٢٠۱٠