|
برای همه هویدا است که از قرنها به اینطرف یکتعداد مردم بشکل دوره گردی یا کوچی حیات بسر میبرند. این عده مردم با تغییر فصل های سال مناطق ومحل بود وباش موقتی خود را ترک گفته به مناطق دیگر یک کشور ویا اینکه به مناطق کشورهای دیگردر گشت وگذار بوده اند. شغل کوچی های که در منطقۀ میان افغانستان وپاکستان در رفت وآمد میباشند، بیشتر مالداری بوده و بعضا ً لبنیات و مواشی خویش را به مردم محل بفروش رسانیده ویا بعضا ً امتعۀ خویش را با خود از یک جا بجای دیگری انتقال داده اند. بعضی اوقات مخصوصا ٌ در فصل حاصل برداری و درو کاری، در خدمت زمینداران بوده اند. این نوع تماس شان با مردم سبب شده که یک نوع آشنایی وحتا دوستی ها با مردم محل بوجود بیاید. آنها که در خیمه ها ویا غژدی ها حیات بسر برده اند، در اثر تماس های نیک مهماننوازی نموده وحتی در خیمه های کهنۀ خود مهمانداری کرده اند. همینطور مردم محلی که کوچی
ها در آنجا رحل اقامت افکنده اند، به یاری وهمکاری با آنها پرداخته اند. ولی اگر از گروه های بوده اند که به مردم محل نقص وزیانی عاید کرده اند، کارشان سبب رنجش ها ، جنگها وخونریزی های انتقام جویانه شده است. قسم دوم آن را گروه های کوچی تشکیل داده اند که در وقت انتقال حیوانات آنها حاصلات زمین های مردم نیست ونابود شده است. ویا چراگاه های خوب ومناسب را با اعمال دشمنانه غصب کرده اند. اگرحاکم وقاضی وضابط امنیه هم پشتیبان آنها بوده است، به خرابکاری ودست اندازی تشویق شده و عمل خود را هر وقت ادامه داده اند. داستان های متأثر کننده یی که از مناطق مرکزی افغانستان شنیده شده است ، ده ها بار سبب آن جنگها و خونریزی ها بوده است .
بدبختانه بخاطرزندگی کوچی گری اولاد های شان از تعلیم وتحصیل همیشه محروم بوده وبیسوار بار آمده اند. سالها پیش وقتی که کوچی ها از یک جای بجای دیگر سفر میکردند، دیده میشد که رادیو های ترانزیستوری هم با خود انتقال میدهند. انسان علاقه میگرفت که به سرنوشت آنها عاقلانه فکر کند که این کتلۀ انسانها درین عصر وزمان بالاخره تا بکی اینطور زندگی خواهند داشت .
در دورۀ حکومت های قبلی چندین دفعه شنیده شد که پلان های در بارۀ کوچی ها سر دست است . ولی هیچوقت در بارۀ آنها ، دربارۀ تعلق اصلی عشیر وی آنها صحبت و بحثی عالمانه نمی شد. در حالیکه خبرهای که از برخورد ها وجنگها ی یک تعداد کوچی ها شنیده میشد، به تشویش ها می افزود. متسفانه وبسیارمتاسفانه باید گفت که اززمان دولت آقای حامد کرزی مسئلۀ کوچی ها هم شکل یک نوع استفادۀ تفرقه اندازی را گرفت. ازیک مدت به اینطرف تعدادی از آنها مسلح شده وسبب خونریزی ها وقتل مردم مرکزی کشور شدند. یک تعدادعقیده دارند که این کوچی ها اصلا ً سُندی وملتانی بوده ودراثر سیاست سؤ مسلح ساخته شده وبجان مردم بیدفاع انداخته میشوند.
بخاطر جلوگیری از عاقبت شوم سیاست های غلط، اولتر ازهمه از محققان و دانشمندان وطن که درین رابطه دارای معلومات حقوقی وتاریخی میباشند، تمنا میرود که توضیح بدهند که ریشه وبیشۀ آنها در کجاست ودر کجا باید مقیم شوند. تا کی به غصب سرزمین های مردمی ادامه بدهند وخرابکاری کنند که صاحب اصلی زمین ها وچراگاه ئها میباشند. دوم در حالی که آنها قسمت های زیاد وقت یکسال را درپاکستان سپری می نمایند چرا در آنجا برایشان جای داده نمیشود. و چر مقامات افغانستان این موضوع را با طرف دولت پاکستان صحبت نمیکنند. پیش بینی های که از عاقبت سیاست های غلط دولت آقای کرزی وجود دارد، شاید هر هموطن دلسوز ما را به تشویش وادارکند که نشود درزیر کاسه نیم کاسۀ خطرناکی را گذاشته باشند . |
