|
|
دستگیرکردن، به مفهوم به کیفر اعمال رسیدن نیست
افغانستان ـ برخی از دهشت افگنها بعد از دستگیرشدن، دوباره خود را ازاد می گرداند.
از کان میری
دهلی جدید
سیاست مدارها جدأ خواستار سپردن دهشت افگنها به پنجه ی قانون شدند.
چنانکه در شمال افغانستان چند تن از امداد رسان ها و طبیب ها که در جمع شان یک خانم المانی طبیب نیز شامل بود، به قتل رسیده اند.
حکومت المان تلاش دارد تا به صورت حتمی مرتکبین این جنایت به پنجه ی قانون سپرده شوند.
تجارب نشان میدهد که مرتکبین این رویداد بدون گمانه زنی دستگیر خواهند شد ولی هیچگاه به زندان نخواهند رسید.
در شمال افغانستان
یک واحد نظامی المان در ماه می سال پار، بعد از ساعتها نبرد توانست یک رهبر طالبها را دستگیر کند که مهتم به انجام چند یورش به اردوگاه ی المان بود.
وزیر دفاع آن هنگام حکومت المان، آقای فرانس یوسف یونگ، بیان داشته بود: "هرکسی که به سربازان و اردوگاه ما در افغانستان یورش می برد، باید بدانند که با وی مبارزه خواهد شد و به بازپرسی کشانده خواهد شد."
متهم که نامش عبدالرازق بود، در کابل به سارنوال سپرده شد.
سکرتر پارلمانی آن زمان وزارت دفاع المان، کرستین شمیت، گفته بود:" امید است که این متهم بر اساس قوانین موضوعه به زودی محکمه گردد. "
ولی در کابل کوچکترین اثری از پیگرد قانونی دیده نشد. کسی از محکمه شدن و صدور حکم در زمینه اطلاعی ندارد. احتمال دارد که عبدالرازق در یک زندان ناآشکار زندانی باشد و این امکان هم وجود دارد که وی بعد از چندی آزادیش را خریده باشد.
به همین گونه مولا سرخ نقیب الله، یکی از قوماندان های طالب ها در هلمند، به چندین حمله بالای اردوگاه های انگلیس متهم است، در ماه جنوری سال 2008 به نماینده رادیو بی بی سی، گفت: "من تا حال سه بار دستگیر گردیده اما هر بار واپس آزاد شده و آخرین بار با پرداخت رقم 15000 دالر رشوه رها شدم."
پولیس و قوه قضایه در افغانستان عمده ترین اداره ی فساد اداری و رشوه ستانی پنداشته میشوند. طالبها از تجارت مواد مخدر، پول فراوان بدست می آورند و بیشتر به رشوه دهی مصرف می کنند.
شماری از دهشت افگن ها از سوی نیروهای امریکایی به قتل می رسند در حالیکه نیروهایی المانی این اجازت را ندارند.
یکی از مسوولین نیروهای نظامی المان در کندوز چندی پیش گفت:
سربازان ما یکی از دهشت افگنها را دستگیر کردند و به پولیس سپردند و این ها او را پیش دیده گان سربازان ما، رها کردند.
در سال پار، نه تنها یورشگران سربازان و اردوگاه ها بلکه قاتلین ژورنالیست ها و امداد رسان ها نیز مورد بازجویی و بازپرس واقع نشدند.
در سال 2004، در نتیجه ی یک یورش بالای سازمان طبیب های بدون مرز، دو اجنبی و دو افغانی به قتل رسیدند که تا فرجام سال گذشته، این سازمان فعالیت خویش را در افغانستان تمامأ قطع کرده واپس به اروپا برگشت.
پیش از برگشت نماینده ی این سازمان اظهار کرد که حکومت افغانستان به تحقیق یورشگران علاقه نشان نمیدهد.
مثال دیگر این تغافل، کشتن شدن دو کارمند صدای المان در سال 2006 بود. یک سال بعد از این رخداد هم کسی به انجام این عمل مهتم و دستگیر نشد.
مسوول صدای المان در زمینه اظهار داشت: "به اسرع وقت عاملین جنایت را دستگیر و جهت بازپرس به پنجه قانون سپردن و پسمنظر رخداد را روشن کردن، چیزی است که نتوان آن را در افغانستان توقع کرد." |
|
Gefasst
heißt noch nicht bestraft
Afghanistan - Manch ein Attentäter hat sich nach seiner Verhaftung flugs wieder freigekauft
VON CAN MEREY
NEU-DELHI. Reflexartig verlangen Politiker nach tödlichen Anschlägen, die Verantwortlichen zur Rechenschaft zu ziehen. Nicht anders im Fall der nun im Nordosten Afghanistans ermordeten Helfer und Ärzte, unter denen auch eine Deutsche war. So dringt die Bundesregierung "auf eine Bestrafung der Urheber dieses Verbrechens". Die Erfahrung zeigt:
Selbst im unwahrscheinlichen Fall, dass sie gefasst werden, landen die Täter längst nicht immer im Gefängnis.
Im Mai vergangenen Jahres gelang einer deutschen Elite Einheit im Norden Afghanistans ein Coup: Nach einer stundenlangen Verfolgungsjagd nahmen die Soldaten einen Taliban- Anführer gefangen, der im Verdacht stand, Anschläge gegen die Bundeswehr verübt zu haben. Der damalige Verteidigungsminister Franz Josef Jung erklärte: "Jeder, der unsere Soldaten und die unserer Alliierten in Afghanistan angreift, muss wissen, dass er bekämpft und zur Verantwortung gezogen wird."
Der Verdächtige namens Abdul Rasik wurde der Staatsanwaltschaft in Kabul übergeben. Der damalige Parlamentarische Staatssekretär im Verteidigungsministerium, Christian Schmidt, sagte: "Der wird in Afghanistan hoffentlich zügig verurteilt nach den vereinbarten rechtsstaatlichen Grundsätzen."
Doch in Kabul verliert sich die Spur. Wo man auch recherchiert: Von einem Prozess oder gar einem Urteil ist niemandem etwas bekannt. Nicht auszuschließen ist, dass Abdul Rasik in einem Geheimgefängnis landete. Ebenfalls möglich ist, dass er sich einfach wieder freikaufte.
So machte das jedenfalls ein Taliban- Kommandeur namens Mullah Sorch Nakaibullah, der in der südafghanischen Provinz Helmand für Angriffe auf britische Truppen verantwortlich gewesen sein soll. Er sagte gegenüber der BBC im Januar 2008, er sei bereits dreimal von Sicherheitskräften gefangen genommen, gegen Schmiergeld aber immer wieder freigelassen worden. Im damals letzten Fall seien 15000 Dollar gezahlt worden.
Afghanische Polizei und Justiz gelten als hochkorrupt. Die Taliban ihrerseits haben viel Geld unter anderem aus dem Drogengeschäft, das wiederum die Korruption befeuert. Manche Drahtzieher von Anschlägen werden von amerikanischen Sondereinheiten gezielt getötet. Die Bundeswehr darf das nicht. Ein deutscher Hauptmann in Kundus sagte vor einiger Zeit, seine Soldaten hätten Verdächtige gefasst und der Polizei übergeben. Die Polizisten hätten die Gefangenen vor den Augen der Soldaten wieder laufen gelassen.
Etliche Anschläge nicht nur auf die Truppen, sondern auch auf ausländische Helfer und Journalisten blieben in den vergangenen Jahren ungesühnt. Nach einem Angriff auf Mitarbeiter von "Ärzte ohne Grenzen", bei dem im Jahr 2004 zwei Ausländer und zwei Afghanen starben, zog sich die Hilfsorganisation bis zum vergangenen Jahr aus Afghanistan zurück. Vor dem Abzug erklärte sie, die afghanische Regierung habe bei der Aufklärung des Anschlags versagt.
Ein weiteres Beispiel ist der Mord an den Deutsche- Welle
Mitarbeitern Karen Fischer und Christi an Struwe im Sommer 2006. Als auch ein Jahr später niemand zur Rechenschaft gezogen worden war, sagte der Deutsche Welle-Intendant Erik Bettermann, es werde "höchste Zeit, die Täter dingfest zu machen und die Hintergründe der Tat offenzulegen". Passiert ist - kaum überraschend – nichts.
|
|
