محمد طاهراسلمیار

 ازبدو تأسیس افغانستان تا حالا، مردم این مرزوبوم، همه اقوام رنجدیده وسلحشور، چه زحمات و مشکلاتی را که متقبل نشده اند. به هر وقت و دوره که مراجعه کنیم،مشتی مفتخوار، بیکاره، محیل وستمکارکه دارای امتیازاجتماعی واقتصادی بوده اند و به حال مردم غریب وزیر فشار جنگ ومالیهگیری، رحمی نکرده اند. اگربا جنگ وخونریزی چند وقتی مصروف نبوده اند، ستمگری ، عیاشی وفریب دادن و دور از علم ومعرفت نگهداشتن مردم شریف کار شان بوده است.

استعمار انگلیس و استعمار روس با کمک ایادی خود شان ، ظلم وستمی را بر مردم سلحشورافغانستان روا داشتند وانجام دادند که هیچ وقت فراموش نخواهد شد.

    درتمام وقت ودر طول وعرض حکمروایی خاندانهای واحزاب ستمگر ومسئول عقب ماندگی و ویرانی افغانستان، فریبکاری بحیث سیاست همیشگی وجود داشته است. فریبکاری  مذهبی ، قومی، سیاسی، با تفرقه اندازی های که جاده رابر ای حکومت های جاهلانه صاف کند.

حالا نمیخواهیم که تمام سخنان متذکره را شرح وبسط بدهیم . شرح همه اکثر اوقات از طرف هموطنان مطلع نشر شده و خوانندگان گرامی را با فریبکاری ها آشنا مینماید.

فریبکاری وبزبان مردم ما بگوییم ،دغلبازی های که آقای کرزی وتیم مسئول خرابکاری ها بدوش میکشند، با پر رویی بسیارهمراه میباشد. جلسه وکنفرانس صلح کابل وی از همین دغلبازی ها است . ملیون ها افغانی مصرف شد که عده ای ازطرفدارات تیم کرزی بکابل رسیدند. در کابل ملیون ها افغانی مصرف شد که دل مهمانان گرم باشد. شاید اضافه تر از هزار بار  با گفتن "صلح وصلح" گلو ها را پاره کرده باشند. تبلیغات دولتی و وابسته به تیم حاکمی که احساس حد اقل مسئولیت ملی و وطنی ندارد، شب و روز صلح گفت. لیکن بروی خود نیاوردند که چرا صلح برقرار نشده است. اینطور نیست که این تیم بی خبر هستند و نافهمیده دست به این کارها میزنند. معترضین ومخالفین شعبده بازی  کنفرانس صلح کابل ، در مصاحبه ها ودر نوشته های شان مقصد وهدف کرزی را زیر سوال بردند وهمه تقریبا ً یک صدا گفتند ونوشتند که صلح با کی ؟

کرزی به گروهی مراجعه میکند که این صفت ها را دارا میباشد:

گروهی جاهل ، عقب مانده ، متحجر که کاری به غیر سربریدن ، مکتب سوختن وانفجار دادن ندارند، گروهی از خدا بیخبر که از دین مقدس اسلام چیزی نمیدانند وآن را با نافهمیدگی ها وجهالت های خود تفسیر کرده وبدنام میکنند، گروهی که اجیر بن لادن و سازمان های جاسوسی پاکستان ودولت های مرتجع عرب بوده اند، گروهی که قانون اساسی دولت را قبول نداشته وحکومت جاهلانه و انحصاری خود را برتر از هر حکومتی با زور کیبل وبرچه ومشت ولگد وبا بی فرهنگی علم کرده اند، گروهی که حقیقتا ً تروریست هستند وبا کشتن جوانان خارجی ، افسران بیگناه وغریب واولادۀ فقر وگرسنگی افغانستان، فخر میکنند.

با این گروه  که به مدنیت ستیزی شهرت یافته باید مبارزه کرد . باید آنها را آموزش داد. باید  مردمی را که زیر بیرق جاهلانۀ خود می برند، آگاه کرد . باید ضرورت های آن مردم را رفع کرد. باید در جا هایی که امنیت وجود دارد، مردم را که با دل وجان میخواهند مکتب داشته باشند و آبادی ونهر وشفاخانه بسازند، کمک کرد.

 لیکن تیم خرابکار این کار ها را نکرده ونمیکنند. علت اصلی اش این است که خود این تیم حاکم از زیر دل طالب دوست وطالب خواه بوده اند. به این دلیل کنفرانس صلح کابل مسخره است .

 خوب اگر طالب اجیر وتروریست از جنگ دست بکشد، اظهار ندامت کند، بجای تفنگ از قلم ودهن خود کار بگیرد، همه از آن تغییر خوش میشوند. وخوب است که برای فهمیدن بیشتر از صلح کنفرانس ها دایر شود. حالا که چنین نشده است،و طالب هم هر روز با سربریدن جواب میدهد صلح کرزی  یعنی  صاف کردن جاده برای طالبی کردن دولت افغانستان میباشد وبس.

 واین شیوه را با دغلبازی وفریبکاری پیش می برند.