آزادی

غزلی از: عزیزالله ایما

 رَستن از شور وشرِ کون ومکان آزادی

پرگـــــــــشودن به فراسوی زمان آزادی

گامِ بی‌باک به هر اوج نهادن چون موج

فارغ از وســـــــوسهِ جان وجهان آزادی

دم به دم جانبِ جانان جهـــــیدن همه جا

همچـــــــــنان رود خم و پیچ روان آزادی

تپـــــــــشِ قلبِ پر از زمزمه‌های خاموش

در پیِ یافـــــــــــــــــتنِ آن‌چـه نهان آزادی

اولــــین واژه که از زیســــــــتن آموخته ام

آخـــــرین گفتـــــنی‌ ام وردِ زبـــــان آزادی

کابل- 9/5/1373