بنام پروردگار گیتی
وطن محبوب ما، باشندگان زحمت کش را در دل خود پرورانیده است. از هر وقت تاریخ که نشانی بدست داریم، نشانی ازکوشش وتلاش راهم داریم. وبه هرووقت که ببینیم، مردمان وطن دوست وزحمتکش، دین وآیین خود را محترم ومقدس داشته اند. به حواله منابع چینی، عربی، سانسکریت وفارسی، سلاله های که درسرزمین عزیز ما سکونت کرده اند، به خاک و دین و مذهب خود با دید دوستی دیده اند. از روی منابع و آثاری که در دست است، ومؤرخ سرشناس وفرهیخته وطن شادروان احمد علی کهزاد کاوش های گران ارجی دربارل آن نموده اند، دین وآیین همسایگان احترام شده . عصر وزمانه حالیه هم ایجاب میکند که مردمان دارای دین وآیین با صلح واحترام وصفای قلب به یکدیگر ببینند و احترام بجای بیاورند. اسنادی که در رابطه با حقوق بشر نشر شده ویک دستاورد مهم انسانها بوده است، تفاوت ها وتفریق های را که سبب بهتر وبرتری یکی بر دیگری باشد،برسمیت نمی شناسد. انسان متمدن،
تحصیلکردۀ عصر کنونی این موضوعات را فراگرفته واز آن آگاه میباشد.
- ولی چرا دروطن محبوب ما این اصل رعایت نشده ونمیشود؟
- چرا هنوز هم درین عصر وزمان صدای حق طلبی جمعیتی از مردم که نسل اندر نسل درافغانستان گرامی زیست نموده اند،در گوش کسی نمیرسد؟
مردمانی که در وطن شان زحمت کشیده اند، درهمه مشکلات دوشادوش برادران وخوهران هموطن خود ایستاده بوده اند، در غدر وخیانت و چپاول، در نقص و زیان رسانی سهیم نبوده اند، چرا زیر فشار توهین وتحقیر باشند؟
- چرا کودکان شان، با خاطر آسوده نتوانند مکتب بروند؟
- چرا تحصیل کردگان شان نتوانند در همه وزارت خانه ها شامل کار شوند؟
- چرا مراسم تدفین خویش را با دلهره وترس ونا اطمینانی انجام بدهند؟ و صدها چرا ی دیگر؟
دو ماه بعد انتخابات ولسی جرگه است. بنابر پرنسیب اکثریت آرا، دشوار است که یک فرد هندوباور ویا سیکهـ، از یک حوزه ی انتخاباتی برنده گردد. انسانی تر و منصافانه است که برای این اقلیت درد دیده یک کرسی در پارلمان داده شود و براساس رای مردم هندوباور و سیکهـ نمایندهء شان انتخاب و به پارلمان راه یابد تا بتواند خواستها، مشکلات و همباوران خویشرا به خانهء ملت انعکاس دهد این استثنا به هیچوجه مغایر قانون اساسی نیست.
هر اندازه که در بارۀ عدالت، دیموکراسی، امنیت ، ترقی وتکامل صحبت شود، هر تصمیمی که گرفته شود، هر اندازه پولی که از خارج به افغانستان سرازیر شود، اگر اینقدر احساس در بین انسانهای آن ایجاد نشده باشد که درک نمایند انسان، انسان است. به انسان وکرامت انسانی او باید احترام داست. اگر این درک را نداسته باشند، ودر مقابل مرعی داشتن تبعیض حتی علیه یک گروه مردم که دین وآیین دیگری دارند، کارشان باشد، کفایت میکند که بگوییم، در آن وطن عدالت سایه ندارد.
