سرزمین خوب من

افغان زمین من

امید هست وبود من

معبد برین من

 * * * * *

دلم تپیده میرود

به یاد سخره های تو

به یاد کوه های تو

که پرغرورو سربلند

افراشته قامت اند

علیه دشمنان ما

 * * * * *

حماسه گو بود

بادها و آبشار تو

دارند حکایتی

زگردان رزم تو

سازند ترانه ها

هردم سروده ها

در طول قرن ها

عشق آفریده اند

دردل پیرو جوان تو

 * * * * *

دیاردورمن

زدوری ات زبون شدم

ولی چه باک

دانم که بازهم

بعد عمر ما

همیشه زنده یی و

نوای افتخارتو

هردم ، همیش

همچون حماسه های جاویدان

از آبشارمست تو

از پیک صبح تو

در سروده های میهنی

در آهنگ های مردمی

چه زیبا !

چه دلپذیر!

شنیده میشوند

میر عنایت الله سادات

فبروری سال 2006