چیست شعر؟

برای استاد لطیف ناظمی

استاد روزگار، بفرمای، چیست شعر

ای روشناسِ زبدة اشعار، کیست شعر؟

اصلاً ستاره های دیگر هم ز آتشند؟

یا منحصر به دغدغة آدمیست شعر؟

این آفریدنست که در شعر می خزد

یا جمله شرط های خفی و جلیست شعر؟

شاعر که است؟ آن که فقط گفت: «باش» و بود

یا بیدلی که بود به هر باش، بیست شعر؟

معنی مؤخر است به میدان تندِ لفظ

یا محتوایِ تند و بیانِ بطیست شعر؟

این زنگ، زنگ، زنگ، چه مایه ست؟ از کجاست؟

یعنی که شهروند جهان نیز نیست شعر؟

سحر و جنون و شعبده گویند: شعر نیست

پس، از همه خوارق هستی بریست شعر؟

قندست و شهدِ سفرة شیرازِ محض، یا

اشکمبه آشِ مختصر مولویست شعر؟   (1)

آهنگ بیشمار نظام و فضاست یا

اسرار گنجنامة تک مشربیست شعر؟

نظم، اعتقالِ یورش این کرگدن رَو است؟

یا در بحور نظم، نهنگ قویست شعر؟

شاعر، خدنگ و خون و بلا را به شعر داد؟

یا در خدنگ و خون و بلا زاد و زیست شعر؟

آب جهان و شعر به یک جو نمی رود

عالم کژست یا که روند کژیست شعر؟

شاعر هنوز در صف معروف کبریاست

یا اینکه در مکاتب عصری، شقیست شعر؟

امروز، شعر: ضابطة بی ضوابطی است؟

یا ذاتاً از ضوابط و برهان تهیست شعر؟

با سفسطه به هیچ طریقی نمی رود؟

یا با همه مناهج گیتی گپیست شعر؟

در یک کلام: از چه چنین زندگی بدست

با آن که جاودانه به ضد بدیست شعر؟

                          صوفیه ـ 1389هش

ـــــ

(1) براساس اشارة مولوی در فیه مافیه به شعر