قتی مرحوم شهید محمد هاشم میوندوال را متهم کردند که کودتا میکند، ازهمان اول پیدا بود، که دسیسۀ دیگری با دستان مرعی ونامرعی درکار است تا وطن را بار دیگر در دریای خون شناور می کنند. هنوز زنگ تهمت کودتای نام نهاد ملک خان عبدالرحیم زی و شخصیت های دیگر، در گوش ها طنین انداز بود که میوند وال را متهم به کودتا کردند.  

 شبی که خبر جعلی کودتای شهید میوندوال نشر شد، جز از پرچمی ها وخلقی ها و چند ستمگر دیگر کسی در تمام وطن خواب ارام نکرد. زیرا کسی گناه وی را ندیده بود. نزدیکانش میدانستند که او کودتا نمی کرد. تقریبا ً تازه از مسافرت برگشته بود. هیچ کس نمی توانست  ادعای پوچ را  قبول نمابد. به این دلیل صدای زهر الود آن خبر گوش ها را خراشید و دل ها را پریشان کرد .

     کسانی که گمان داشتند وطن به سوی تباهی میرود، گمانشان به حقیقت پیوست . همان تباهی وطن به طرف پرتگاهی  که پایانش پیدا نیست .

بلی جیره خواران شوروی که ماه عسل با سردارستمگر داشتند، دست اندر کار شده بودند. در تمامن کشور خوف وهراس پیدا شده بود. جوانان وطن دوست و خداپرست که در دانشگاه کابل سازمان دهی داشتند، مردانه وار اعلان خطر کردند  که بعد از کوتاه مدتی تعداد زیاد ایشان ، روانه زندان دهمزنگ  شدند . زندان سرای موتی، ولایت کابل و ده ها زندان دیگر خاطراتش زنده شد. یک بار برادرم سید خلیل الله محصل فاکولته حقوق از زندان دهمزنگ برایم نوشت: " وقتی که چراغ ها را خاموش میکنند، نمی دانم شب است یا روز. پاهای خود را نمی توانم دراز کنم. طول اتاق  سانتی 70 وعرض آن تقریبا 120 و بلندی ان400 سانتی متر است." قابل یاد آوی است که برادرم سیدخلیل الله بعد از کودتای منحوس ثور همراه با 180 تن از محصلین واستادان دانشگه کابل در منطقۀ پلیگون پلچرخی تیرباران وبه شهادت رسید.

     روی همان خوف وترس وگمان درست بود که یک عده رهسپار دیارغربت شدند و خریطه های خاک وطن را با خود تحفه بردند ومبارزه خود را پیش گرفتند.

   اما سردارداوود وسر سپردگانش ازباده  قدرت نعره می زدند. درهای خانهء کوبیده میشد و صاحب خانه را که  جز عشق خدا وطن وفامیل جیزی دیگر در سر نداشت، با خود میبردند. بعد از اوخبری پیدا نبود. مگر معلوم بود که غرش کنان قبرستان های  قلعه زمان خان را در دل شب ها می شگافتند و کلانتر می کردند.

 همان دست های آغشته به خون وشکنجه ، میوندوال مظلوم را به تهمت ناحق گرفتند. شکنجه دادند وبه شهادت رسانیدند. اما حالا که سی و چند سال از واقعۀ غم آلود گرفتاری وشهادت او گذشته آن قاتلان وشکنجه گرانی در قتل او وشکنجه واعدام شخصیت های محترم وبیگناه دست داشتند، چرا محاکمه نمی شوند؟

     همین چند هفته قبل در تلویزون های دنیا دیدیم که بن یانوک مرد 90 ساله راکه توان راه رفتن را هم نداشت، از ایالات متحده امریکا به المان اوردند. زیر قول هایش را دو سپاهی گرفته بودند. وی را بعد از 60 سال به جرم جنایت جنگی در پای میز محکمه کشیدند.

    ازضرورت محاکمۀ  دسیسه گران کودتای دروغ  شهید میوند وال و بیش از چهل تن دیگر، که قریب 37 سال میشود تا امروز صد ها روز نامه و جریده ، صد ها تلویزیون و رادیو، و ده ها جلد کتاب در بارۀ آن نوشته شده و به نشررسیده و از بی گناهی اش شهادت  داده اند، چرا یاد نمیشود.

   جانیان آن دسیسه پوچ که ادعا میکردند ما انهارا با اسناد گرفتیم و عنقریب اسناد به دست نشر سپرده میشود، مانند حسن شرق، صمد اظهر، جنرال نبی عظیمی، وغیره  در اروپا وامریکا  زندگی شرم آور دارند، چرا محاکمه ئمیشوند.؟   

   درین اواخر که در صفحه انتر نتی کابل ناتهـ،  که به همت آزاده مردی به اسم محترم ایشور داس درسراسر جهان نشر میشود، نوشته مورخ فرهیخته  محترم نصیر مهرین نشر شد، یک دفعۀ دیگر بلایی را که جانیان و دسیسه کاران به سر مرحوم ملک خان  ومیوندوال وسایر شخصیت های محترم آورده بودند از زیرچشم من گذشت. اسناد بلا انکار، گزارشات و مصاحبه ها ی مستندی که روی همین صفحه خوانده شدند، بازهم ثابت میکند که محمد هاشم میوندوال در اثر یک دسیسه شهید شده است. اگر سوال کنم که  چرا مسؤولین قضایی افغانستان دست بکار نشده اند تا این جنایت کاران بخواهند ومحاکمه کنند،  شاید این جواب داده شود که  در دولت آقای کرزی خود چنان اشخاص کم نیستند. به نظر من باید تمام کسانی که جنایت کرده اند ویا سند جنایت شان فاش میشود، محاکمه شوند. کسانی که وطن را در عرصه اضافه از 30 سال در خاک و خون کشیدند تقریبا دو ملیون راشهید وسه ملیون را معیوب و پنج ملیون را آواره کردند، خوب است که در پای میز محاکمه برده شوند.

     اگر دولت این کار را نکرد ونمیکند، مــن از وطنداران طرفدار حق مظلومان و مخالف جنایتکاران تقاضا دارم که از محاکمات آزاد برای دسیه کاران وقاتلین میوندوال شهید وذوات محترمی که با او زندانی  ویا اعدام شدند، شروع کنند. گرچه یک تعداد دسیسه کاران به عذاب الهی دچار شدند اما نباید محاکمۀ اشخاصی مانند حسن شرق وصمد ازهروغیره که مقاله وکتاب هم نوشته میکنند، از یادبرده شود. حسن شرق که از تصمیم هر دو طرف ( پرچمی ها وسردار داوودخان ) با خبر بود،  حالا که تمام مردم می فهمند که او در دسیه بازی سهم داشت، چه چیزی گفتن دارد؟

در آخر یاد آور میشوم که خداوند مردان با دیانت و حق طلب را یاری برساند که دادخواهی مظلومان را فرموش نکنند.

                                                 با عرض حرمت

                                                   سید اقا هنری