مریم  عظیمی

گر دل تو می خواهی زمن، با خود نما پیمان بیا

از من چو می جویی خبر،کامی ز دل بستان بیا

باری برا از خویشتن، سر کن سرود زیستن

پیدا بمان در پیش من، در بزم دل حیران بیا

بگذر ز فصل سردی و آزادباش اندر بهار

چون بلبل شیدای گل، نغمه سرا مستان بیا

راز دل غنچه بدان، پاس دل سوزان بدار

گر ز دل گیری خبر، پیوسته بی پرسان بیا

شمع دل زار مرا، در انتظارت کشته ئی

فانوس چهر خود بیار، در پرتو چشمان بیا

گر از زمانه دیده ئی، صد رنگ و نافرزانگی

سرکش برو تا پای جان، یکرنگ در میدان بیا

شکوه ز دنیا کم نما، بیهوده در گوش زمان

فارغ ز ننگ و نام  آن با جوهر انسان بیا

عشق است نفس آرزو کاری ندارد با هوس

آیینه دار روشنی، نور صفا افشان بیا

ای یار بی همتای دل، وی آشنای راه دل

جان ساخته ره توشه ات، در خلوتم مهمان بیا

مریم عظیمی ، اوسلو   2000