برگزاری جشن نوروز ، به عنوان یکی از کهن ترین جشن های عهد باستان ، تا امروز نیز از اهمیت خاصی برخوردار است . آن چه که امسال بیشتر به اهمیت آن می افزاید صدور قطعنامه یی است که به تاریخ چهارم حوت 1388 خورشیدی ، در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تصویب رسید که به موجب آن ، این روز به عنوان یک مناسبت بین المللی ، به نام "روز جهانی نوروز" به رسمیت شناخته شد .

بزرگداشت نوروز، ارج گذاشتن به تاریخ و ارزش های تمدن های درخشان انسانی است که در طول سده ها  فراهم آمده است .

نوروز پیشینه ً بسیار کهن دارد و در اصل جشن چوپانان و زارعان بوده است که ختم زمستان و آمدن بهاران را جشن می گرفتند. زیرافصل کار و وزحمت کشی روی زمین آغاز می شود.

سال دیگر آغاز می شود . نوروز و بهار سال 1389 در هنگامی فرا می رسد که سرنوشت مردم ما ، مانند سال های گذشتهً چند دهه ً پسین تاریخ کشور ما ، در پردهً از ابهام و دام توطئه های مختلف قرار دارد . جای نهال شانی های نوروزی را کشت خشخاش پر کرده است . آنانی که از تجارت مواد مخدر سود بیشتر می برند ، دهقانانی نیستند که به کشت و زرع خشخاش مصروف هستند ، بلکه باند های مسلحی هستند که در ترافیک بین ا لمللی آن، زدوبندهایی با مقامات دولتی ، در افغانستان ، منطقه و جهان ، دارند .این باند های مسلح ،به هر قیمتی در پی حفظ منافع خویش هستند و برای شان تفاوتی نمی کند که حیات چه تعداد انسان های دیگر را به قربانی بگیرند .

دریغا ! سال ها می آیند و می روند ولی مصیبت ها و بدبختی ها پا برجاست و در حالی که پایانی برای آن متصور نیست ، مردم ما هر سال را به امید فردای صلح به تجلیل نوروز می روند .