کابل ناتهـ، Kabulnath

 
 
 
 
 
کولی
 
 
هما آذر
 
 

دراین ازدحام
خودت راگم میکنی
دردت را ،
اندوهت را ،
زبانت را ،
گمان مبرحرفی برای گفتن نیست
درودیوارباسخن خوش آذین بسته است
باران سوژه
برفرش قافیه
درجوارآبشخوری ازغنای فرهنگی
که گرگ وبره راسیراب میسازد
واژه رامبهوت
بیان رامسکوت میدارد .

دراین آشفته بازارکه پلهای فراوان
برای گذشتن ازآبرو بسته است
وخداوسیله ی درخواست
نگاهی ملتمس بخویش میخواندمان
تاکولمان گیرد
آری ؟
نه ، رواندارم .
 اما ،
یادنگاه کودکانی گرسنه
که خاکراه انتظار پیاده رورامیکاوند
وامیداردم
آری ،
آری .

پیچ وتاب ساقهای نحیفش برگردونه ی نامتعادل چرخ
فکرم رامشغول دارد
همتش رامیستایم .

سیمای فقربینهایت آزارم میدهد
بیزارم نمیکند
ذهنم را اندیشه ی بازگشت پرکرده است  .

                                     هما آذر ۲۱ جنوری  ۲۰۱۰
                                     کرول باغ دهلی جدید
  

 

بالا

دروازهً کابل
 

شمارهء مسلسل ۱۱۵           سال شـشم       حوت  ۱۳۸۸  هجری خورشیدی       مارچ  2010