سخن کابل ناتهـ

    جناب حامد کرزی نخستین کسی بود که پیروزی؟! احمدی نژاد را تبریک گفت .

 جناب حامد کرزی نخستین کسی بود که پیروزی؟! احمدی نژاد را تبریک گفت.

 پس ازانتشار خبر پیروزی محمود احمدی نژاد در رسانه های گروهی؛ حامد کرزی، رئیس جمهور دولت اسلامی افغانستان، با شتاب وشور وشعف، پیروزی او را تبریک گفت. این شتاب  به اندازه یی بود که می شود آن را از نخستین تبریکی های شمرد که دوستان نزدیک چنان کنند. شور وشعف وشتاب او در ابراز تبریکی به احمدی نژاد، هنگامی سؤال برانگیزتر در نظر میاید که به تنشهای موجود در انتخابات ریاست جمهوری در ایران مکث شود.

درین دور یا دهمین دور انتخابات ریاست جمهوری درایران، چه پیش از انتخابات و چه پس ازآن، جمیع اطلاعات و قراین حاکی از آن بودند که خطری محتمل تا مرز شکست احمدی نژاد درین انتخابات متصور است.

پاره یی ازنظر خواهی ها نشان میدادند که میرحسین موسوی در وضعیتی قراردارد که پیروزی او را درمقایسه با بقیه نامزدهای مقام ریاست جمهوری در چشم انداز میگذارد. با توجه به همان قراین بود که جناحهایی که به محافظه کاران شهرت یافته اند؛ و در نهادهای ناظر بر اموردست بالا دارند، به رغم اداعای بیطرفی، کوشیدند به مخالفین احمدی نژاد مخافظه کار تفهیم نمایند که درهر صورتی در پی تحقق پیروزی احمدی نژاد هستند.

این چنین بود که پیروزی احمدی نژاد را اعلام داشتند. اعلامی که منتج به بروز وسیعترین واکنشها در بیش از سه دهۀ پسین در ایران شد. مخالفین ادعا نمودند که در انتخابات تقلب شده و آرایی را که آنها بدست اورده اند، کم نشان داده شده اند. ادعای آنها را پشتوانه های ملیون ها انسان ناراضی همراهی نمود.

با بازتاب گستردۀ مخالفت ها که مسلم است مخالفین جهانی جمهوری اسلامی نیز آن را فال نیک گرفتند، افزون بر ادعای تقلب، نحوۀ برخورد خشونت آمیز و اعمال سانسور بر رسانه ها، محافظه کاران ونماد آنها احمدی نژاد بــیشتر در معرض فشارقرار داد. در بسیاری از کشورهای جهان، ایرانی ها دست به اعتراض زدند.

درین راستا، برای هر کسی طرح این سؤال وجود خواهد داشت که، کدام انگیزه سبب شده است که حامد کرزی به اطلاعات واصله از ایران و بازتاب جهانی آن بی اعتنایی نمود و درارسال پیام تبریکی حتا از کوریای شمالی پیشی گرفت؟ برخی این ژست او را ناشی از ساده گیهای میدانند که بقیه رفتار او نیز با آن آمیخته شده است. همان ساده گیهای قدرت نمایانه یی که سال پیش با تهدید مداخلۀ نظامی در داخل قلمرو پاکستان، موجی از تبسم و تمسخر را برانگیخت. برخی آن را ناشی ازهمین ساده گی ونا آشنایی او ومشاورین اش در حوزۀ دپلوماسی منطقه یی وجهانی ودرک نمودن محدودیت هااومی بینند. محدودیت های که یک شخص گسیل شده وبا حضور قوای بیگانه دارد. حامد کرزی شاید میخواهد چنان وانمود نماید که علی الرغم چنین محدودیتی، دارندۀ چنان استقلالی است که حتا به احمدی نژادِ روبرو شده با توفانی از عکس العمل ها، تبریک میگوید. وحامیان جهانی او که در موضعگیری های اخیر، موقف موافق با احمدی نژاد نداشتند، این بازیگوشی کرزی را بدلیل فاقد اهمیت بودن و ناتوانی های مؤثر عملی جدی نمی پندارند.

شاید این تصور نیز نزد کرزی وجود داشته است که، احمدی نژاد رئیس جمهور دوباره به پیروزی رسید و ایشان ( کرزی ) با این تبریکی، انتظار پیروزی خویش را در چشم انداز میگذارد. نظامی که روزتاروز به بیروکراسی ومفاسد مختلف آلوده شده است، برای پیروزی خویش نیز به تقلب محتاج است، به همنوایی وپشتیبانی احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری افغانستان چشم دوخته است.

به هر حال، هرانگیزۀ شناخته شده ویا مستوری که تبریکی شتابزدۀ او را برانگیته باشد، نتیجۀ تمسخر برانگیز را برای سیاست ناشفاف و بی توجه به ملحوظات و نزاکتهابا خود دارد.

بخشی ازمردم ایران که از  رویدادهای اخیر ناراض اند، متوجه کمبود های رئیس جمهور افغانستان خواهند شد. همچنان که درمیابند که موقف او در هیچ صورتی موقف کلیه اجزای جامعۀ ما نیست.