|
سه دهه جنگ داخلی در سریلانکا، با تهاجم نظامی دولت به
مناطق شمال آن کشور، به فرجام خونینی رسید.
یکی از رهبران تامیل، در سایت انترنیتی تامیل نت،
اعلام کرد : " این نبرد به پایان تلخ خود رسیده است، ما چاره یی نداریم جز
اینکه بهانهً کشتن مردم را از دشمن بگیریم. ما تصمیم گرفته ایم که سلاح را
زمین بگذاریم، به خاطر کشته شدن انسانها متاسفیم و بیش از این هم نمی
توانیم اد امه دهیم " .
در آخرین ساعات جنگ رهبران تامیل، که در یک منطقهً
جنگلی به مساحت یکنیم کیلو متر، درمحاصرهً نیروهای ارتش قرار گرفتند همه،
به شمول ویلوپیلای پرابهکاران رهبر تامیل ها، به قتل رسیدند .
این جنگ، که طولانی ترین جنگ جدایی طلبی در آسیا خوانده
می شود، طبق آمار های غیر رسمی سازمان ملل، جان 80
تا 100هزار نفر را گرفته
است .
تامیل ها، قبل از استقلال آن کشور، مورد حمایت انگلیس
هابود ند و امورات اجرایی جزیره را به عهده داشتند . بعد از آزادی
سریلانکا، در سال
1948 ، تامیل ها مورد تبعیض قرار گرفتند و از
همه امورات دولتی رانده شدند.
در سال 1972
سازمان های مختلفهً تامیلی تحت رهبری ویلو پیلای پرابهاکاران متحد شدند و
سازمان ببرهای تامیل را به وجود آوردند. بعدا" درسال
1976 نام این گروه به ببر های
آزایبخش تامیل ایلام تغییر داده شد .
گفته می شود ببر های تامیل در ترور رییس جمهور سریلانکا
در سال 1975 و سازماندهی
ترورراجیو گاندی، نخست وزیر پیشین هند،در سال 1991
دست داشته اند . ولی این گروه هیچگاهی آن مسًوولیت را نپذیرفته است .
دولت سریلانکا، در مخالفت با تامیل ها، از بکاربرد هیچ
نوع خشونتی دریغ نورزید.تعقیب وشکنجه وزندان و تیرباران تامیل ها روزانه
جریان داشت .
ادامهً وضع به رویارویی بیشتر دولت و تامیل ها منجر شد
و تامیل ها توانستند ادارهً بخش های شرقی و شمالی جزیره را به دست بیاورندو
تحت ادارهً خویش قرار دهند .
در سال 2002
توافقنامهً آتش بس به امضاً رسید.و در اواخر 2008
دولت این توافقنامه را نقض کرد و به نابودی تامیل ها مصمم شد .
بعد از ماه جنوری سال 2009
حملات ارتش به مناطق تامیل نشین شدت بیشتر کسب کرد. ابتداشرق و بعداً شمال
کشور به دست آنها افتاد و آخرین سنگر های مقاومت ببرهای تامیل با خشونت
وبیرحمی درهم کوبیده شد .
به گزارش روزنامهً تایمز لندن، در شمارهً مورخ
29 می، تنها در چند هفتهً اخیر
جنگ، روزانه به تعداد یک هزار نفر تامیلی به قتل رسیده اند. که مجموع کشته
شده گان چند هفتهً اخیر را، حدود 20 هزار نفر تخمین می کنند . روزنامه
علاوه می کند که به تعداد دولک و هفتاد هزار نفر دیگر از مردم
تامیل، در کمپ های مربوط به ارتش، به اسارت
گرفته شده اند. تایمز به نقل از سام ظریفی، رییس بخش آسیا – پسفیک عفو بین
الملل، می نویسد که، آن مؤسسه به ضرورت تحقیق بیشتر، در مورد ارتکاب جرایم
جنگی و " حمام خون " جاری شده در شمال سریلانکا، تاًکید کرده است .
به این ترتیب مردم بی دفاع آن مناطق تاوان سنگینی را به
جرم تامیل بودن پرداختند .
نباید چنین نتیجه گرفت که ببر های تامیل که محصول این
عوامل هستند، و نه علت آن، اشتباهاتی را مرتکب نشده اند . ناسیونالیسم
تامیل گاهی هم تا سرحد خشونت، عملیات انتحاری، ترور و خون ریزی پیش رفته
است .
وقتی در کشوری حقوق اقلیت ها، به دلایل و بهانه های
مختلف، نادیده گرفته می شود و زیر پا می گردد ؛سرانجام به کارزار جنگ کشیده
می شود و تجربهً تاریخ با خون مردمان بیگناه رقم می خورد. و اگراوضاع
ظاهراً، و برای مدتی، آرام به نظر می رسد درواقعیت به اخگر زیر
خاکسترمیماند که هر آن امکان شعله ور شدن را دارد.
و اما اگر مسایل ملیتی و قومی با تفاهم و روحیهً برابری
و همکاری راه حلی میابند، از جنگ های احتمالی و خانمانسوز جلو گیری به عمل
آمده و ملیت های مختلف در سرزمین واحدی می تواننددرفضایی از صلح زندگی
نمایند.
ارتش سریلانکا، با ریختاندن خون هزاران تامیلی بی دفاع،
پیروزی نظامی را به دست آورد، ولی آیا می تواند صلح دایمی را نیز به دست
بیاورد ؟ این سوالیست که گذشت زمان به آن پاسخ خواهد گفت .
منابع :
تایمزلندن، شمارهً مورخ 29
می
آفتاب نیوز شاره 28
اردیبهشت 1388
تامیل نت
|
