|
|
پاکستان
ـ طالبان افراطی در دره ی سوات قدرت را تصاحب کرده و با الهام از زمان
سلطهء شان در افغانستان ـ مکاتب را بروی دختران بسته اند.
از ساد خان
پشاور ـ خانه های آنها زندان های شان میباشند. مادامیکه
زنها در دره
ی سوات پاکستان از منازل شان تنها بیرون شوند، زندگی
شانرا خطر حیاتی تهدید میکند.
تقریبأ از مدت دو سال به اینسو طالب های افراطی در منطقه
یی که اغلبا
برای جهانگردان محبوبیت فراوان داشته است، اقدامات خشن را علیه حقوق زنها به جا
آورده اند.
به گفته ی یک معلم، که بدلیل هراس از طالب ها، خویش را با نام مستعار، هما
باتول میخواهد بنامد:
"
کمترین امنیت نصیب ما میگردد حتی در خانه های خویش نیز
با امن نیستیم. ما در هراس دایمی از طالبها زندگی میکنیم.
دره ی سوات که تقریبا
۱٦٠ کیلومتر
از شهر اسلام آباد، پایتخت پاکستان مسافه دارد، تفرجگاهء بسیار آرامش بخش
باشنده گان شهر های بزرگ بود و یگانه منطقه ی بازی سپورتی سکی در پاکستان
میباشد.
طالبها در پاییز
٢٠٠۷ قدرت
را در تمام ساحهء دره به دست آوردند هرچند علیه آنها ایلغار های عساکر پاکستان،
مؤفقیتی را به ارمغان نیآورد.
در
نیمهء ماه فبروری، حکومت محلی ناتوایی خود را در مقابل
طالبها با پزیرش تامین ادارهء
حاکمیت شرعی در دره اظهار کرد، که از جانب آنها با اعلام آتش بس
تایید شد.
چندین کشور، به شمول ایالات متحده امریکا، افغانستان و هندوستان
این مؤافقه نامه را که در واقع تسلیمی به اراده طالبها میباشد،
نکوهیدند.
ادارهء بنام قضا که متشکل از هفت قاضی است، ایجاد گردید و به این وسیله
استقرار حاکمیت کلی طالبها در دره ی سوات عملی شد.
زندگی سخت طاقت فرسا و خسته کننده است
زنها، با همراهی یک مرد خویشاوند میتوانند از خانه های شان بیرون بیایند و
آنهم با حجاب کلی از فرق سر تا شصت پای.
باوجود این حال، همای
۴٢
ساله، وظیفه تدریس را در یک مکتب شخصی در شهرک مهم مینگارا، البته با تحمل
بیشترین دشواری ها انجام میدهد. به گفته ی او کسی تصور نتواند کرد که به
مکتب آمدن اکنون چه اندازه دشوارست. او که مادر دو طفل است میگوید که هرروز با خود
می اندیشم تا کار را رها کرده در خانه بمانم.
مکتبی که هما باتول، در آن تدریس میکند، در واقع یگانه مکتبی
است که در
دره ی سوات بروی دختران هنوز هم باز است. به اساس ادعای حکومت محلی، در دره
۱٩۱
مکتب را طالبها از بین برده اند که ازین رقم،
۱٢٢باب
مکاتب دخترها بودند. اکنون شصت ودو هزار پسر و دختر، از درس و تحصیل
بازمانده اند.
معلمه هما باتول زندگی روزمره خود را رنج آور احساس میکند. در
جریان روز یک دفعه هم اجازه ندارد تا برای خریداری نیازمندیها بیرون برآید اغلبأ
ساعتها در خانه منتظر بنیشیند تا همراه مردی بیآید.
آن زمان گذشت که یک
خانم تحصیل یافته و از لحاظ مالی مستقل نحوه زندگی خویش را خودش طرحریزی میکرد.
خریداری های او را تهیه اشیای اولیه تشکیل میدهد چه طالبها دیگر
وسایل
زندگی را به دلیل اینکه اسلامی نیستند، منع کرده اند
آریشگاه
ها را بسته و انواع دیگر ارتباطات و وسایل تفریح را از
میان برداشته اند.
هما شکوه گونه می گوید: « زندگی سخت کشنده و طاقت
فرساست ». به تلویزیون های کبلی نباید فکر کرد. چنانکه سینما و
تماشای فلم و
شنیدن موزیک دور از تصور است. به بازار هم نباید رفت چون طالبها ورود زنها
را به بازار منع کرده اند. آوانیکه مسآله زندگی و مرگ زنها در میان می آید، به
بی تفاوتی طالبها برمی خورد.
یک کارمند زنانهء شفاخانه که سی و پنج سال دارد، گفت: «
خانم ها تنها با موجودیت مرد خویشاوند می توانند به بیمارستان بیآیند ـ آنهم
در صورت واقعات عاجل. با تنها آمدن زن در واقع با زندگی خود بازی خواهند
کرد.»
این خانم جوان مانند بیشترین همسنان اش، از گذشته ها میخواهند، که دره ی
سوات را ترک گفته به پشاور ویا به اسلام آباد که یکصدوشصت کیلومتر دور
است، بکوچند ولی مشکل مالی سد راه ی شان میگردد.
کسی که انتقاد میکند، بیشتر صدمه می بیند.
همچنان یک دختر مکتب میخواهد، روی وضع ناهنجار دره سوات صحبت کند، در پاسخ
پرسشی که نامش چیست؟ با برآشفتگی جواب میدهد، که تو دیوانه هستی که نامم را
جویا می شوی، چطور میتوانم به تو نامم را بگویم.
آرزوی طبیب شدن را ترک گفته و به این باورست که طالبها امروز ویا فـــردا،
او و همجنسان او را به ترک اجباری مکاتب مجبور خواهند کرد.
« برایم بگو، خانم
های بیمار، به کی مراجعه خواهند کرد؟ اگر زنها به تحصیل راه نیابند؟ ناگزیر
به یک داکتر مرد مراجعه کنند؟
در حالیکه در اسلام
تحصیل به مرد و زن روا است واما طالبها مکاتب ما را از بین برده اند.
والدین این دختربا
شوروشعف از تحصیل دختر شان حمایت میکنند؛ ولی دختر ایشان در جواب میگوید:
من در درونم بیخی فرسوده شده ام. |
|
Die gefangenen Frauen
der Taliban
Pakistan – Im Swat –Tal habe die radikalen
Islamisten die Macht übernommen und eine Gesinnusdiktatur nach
afghanischem Vorbild errichet – Schule für Mädchen verboten.
VON SAAD KHAN
PESHAWAR. Ihre Häuser sind ihr Gefängnis - denn sobald
die Frauen aus dem pakistanischen Swat - Tal sich allein vor die Tür
trauen, bringt sie das in Lebensgefahr. Seit fast zwei Jahren führen die
radikalislamischen Taliban in dem einst bei Touristen beliebten
Landstrich einen brutalen Feldzug gegen die Rechte von Frauen. .Nirgends
sind wir mehr in Sicherheit - nicht einmal zu Hause", klagt eine
Lehrerin, die aus Furcht vor den Islarnisten nur unter dem falschen
Namen Huma Bataal reden will: "Wir leben in ständiger Angst vor den
Taliban."
Das Swat-Tal, etwa 160 Kilometer von der Hauptstadt
Islamabad entfernt, war einst ein beliebtes Erholungsziel für
pakistanische Stadtbewohner, dort befindet sich das einzige Skigebiet
des Landes. Im Herbst 2007 übernahmen die Taliban die Kontrolle über den
Landstrich. Eine Offensive der pakistanischen Armee blieb ohne
durchschlagenden Erfolg.
Mitte Februar kapitulierte die Provinzregierung vor der
islamitischen Gewalt und stimmte zu, in dem Tal das islamische Recht
einzuführen. Im Gegenzug verkündeten die Taliban eine Waffenruhe.
Zahlreiche Länder, unter anderem die USA, Afghanistan und Indien, hatten
das Abkommen als Kapitulation vor den Islamisten kritisiert. Die
Scharia-Gerichte haben vor einigen Tagen ihre Arbeit aufgenommen.
Insgesamt wurden sieben islamische Richter, sogenannte Kadis,
eingesetzt. Damit ist die Machtübernahme der Taliban im Swat-Tal
komplett.
"Das Leben ist sterbenslangweilig"
Nur noch in Begleitung eines männlichen Verwandten
dürfen die Frauen dort nun auf die Straße, obendrein von Kopf bis Fuß
verhüllt. Dennoch unterrichtet die 42 Jahre alte Huma weiter als
Lehrerin an einer Privatschule für Mädchen in der wichtigsten Stadt der
Region, Mingara - allerdings unter größten Schwierigkeiten, wie sie
erzählt. Niemand könne sich vorstellen, wie schwer es inzwischen sei,
zur Schule zu kommen. .Ich überlege mir jeden Tag, die Arbeit
hinzuwerfen und daheim zu bleiben", sagt die zweifache Mutter.
Huma BatooIs Schule ist eine der wenigen, die es im
Swat-Tal überhaupt noch für Mädchen gibt: Die Taliban haben den
örtlichen Behörden zufolge 191 Schu- len in dem Tal zerstört, 122 davon
waren für Mädchim. 62 000 Mädchen und Jungen stehen jetzt ohne Chance
auf Schulunterricht da.
Lehrerin Huma Batool empfindet auch den Alltag jenseits
ihrer Arbeitals Qual: Nicht einmal zum Einkaufen darf sie männlichen
Angebörigen gehen weshalb sie oft, stundenlang Hause festsitzt, bis sich
ein Begleiter findet. Vorbei die Zeiten, in denen die gut ausgebildete
finanziell unabhänge Frau ein selbstbestimmtes Leben führen konnte. Ihre
Einkäufe dienen jetzt "nur noch der Grundversorgung, denn jedes irdische
Vergnügen haben die Taliban längst verboten mit der Begründung, das sei
unislamisch. Schönheitssalons haben die Radikalislamisten dichtgemacht,
und auch jede Art von Unterhaltung ist untersagt: "Das Leben ist
sterbenslangweilig", klagt Huma: An Kabelfernsehen dürfen wir nicht
einmal denken, ebensowenig wie an Kinos, an Filme oder Musik. Auf den
Basar dárf sie auch nicht mehr, dort haben die Taliban den Frauen
nämlich den Zutritt verboten.
Selbst wenn es um Leben und Tod von Frauen geht, lässt
das die Taliban kalt. Eine fünfunddreißigjährige Krankenschwester
berichtet, Frauen dürften nur noch in Begleitung eines männlichen
Verwandten ins Krankenhaus kommen - selbst wenn sie schwer krank sind.
Kämen sie allein, spielten sie mit ihrem Leben. Die junge Frau würde wie
viele andere das Swat-Tal gern verlassen und nach Peshawar oder gar in
die 160 Kilometer entfernte Hauptstadt Islamabad ziehen. Doch es fehlt
ihnen das Geld dafür.,
Wer Kritik übt, riskiert viel
Auch eine Schü1erin will über ihren tristen Alltag im
Swat-Tal reden - auf die Frage nach ihrem Namen aber ruft sie
erschrocken:
"Bist du verrückt, wie könnte ich dir meinen Namen
sagen?" Ihren Traumberuf Ärztin hat sie aufgegeben, denn sie glaubt,
dass die Taliban sie früher oder später
sowieso zum Verlassen der Schule
zwingen. "Sag' mir mal, an wen kranke Frauen sich wenden sollen, wenn
Frauen nicht mehr gut ausgebildet werden? Sollen sie etwa zu einem
männlichen Arzt gehen?" Einst habe es geheißen, nach dem Islam müssten
Frauen und Männern eine Ausbildung bekommen, "aber dann haben die
Taliban unsere Schulen zerstört." Ihre Eltern unterstützen zwar den
Bildungshunger der Tochter"
doch ich bin innerlich zerbrochen", sagt die
Neuntklässlerin.
|
|
