کابل ناتهـ، Kabulnath
۱۳۸۸/۱۱/۲۰ کوۀ درد سالنگ را به دبدبه پوشیده است برف سالنگ دل گرفته و خندیده است برف سالنگ سنگ غم شده سالنگ کوۀ درد سالنگ اوج ماتم و کوچیده است برف کفن سرخ با کشته ، کشتۀ وطن همرشته میشوم در خاک و خون نشسته و آغشته میشوم از تیر ، تیر دشمن کشور هراس نیست از زخم ، زخم دوست چنین کشته میشوم
(())(())(())(())(())(())
بالا
دروازهً کابل
شمارهء مسلسل 114 سال پنجم دلــو/حوت ۱۳۸۸ هجری خورشیدی فبروری 2010
