من در هر جا که
باشم،
من به هر جا که
هستم،
یادت
همراه است؛
به کس بگویم ؟
یا که نگویم !
زیرا این سخن
دلست:
تو گویی جهانی
با من همراهست
ولی تنهایی خموشانه
به دلم میگسترد
تنها یادت با
منست
یاد تو
من در هر جا که
باشم،
من به هر جا که
هستم،
یادت
همراه است؛
در یاد منی
گاه دلم اسیر
خاطراتت میگردد
و گهی هر
تصویرت از قلبم محو میشود
کسی ازنظاره
رنگینی جهان نو شادمانم است
ودیگری با
دسترسی به همه چیزها با دلش نالانست
تو گویی با من
جهانی همراهست
واما خموشانه
تنهایی به دلم میگسترد
تنها یادت با
منست
یادت
همراه هست
گاه یاد های
پارینه ,قلبم را تسخیر میکنند
وزمانی رشته
انان از هم میگسلد
یکی ,دلش را با
خاطراتی اراسته است
ودیگری شمع یاد
های پارینه را بر مژگانش بر می افروزد
تو گویی با من
جهانی همراهست
واما خموشانه
تنهایی به دلم میگسترد
تنها یادت با
منست
یادت
همراه هست.
|