جدال وجنگ به روی زمانه می بارد

به کوۀ و برزن وهربام خانه می بارد

تأثر و الم و یأس و نا شکیبائی

 زچشم وروی سرو قلب پاره می بارد

غبار تیرۀ و تار، از  زبالۀ باروت

به باغ وبرگل وبرهر جوانه می بارد

گداؤ گشنۀ وبی خانه هر کجای وطن

ز کاخ های ستم، روی جاده می بارد

برای لقمۀ نانی،هرآن گرسنه شکم

ز دیده اشک، به رخ دانه دانه می بارد

نه مهردردل ارباب دولت است ونه عدل

ستم ز دفترو هر نوک خامه می بارد

به جای مهر،به هریک وجب زمین وطن

زآسمان کبود، سنگ خاره می بارد

اگر کسی بشود یافت ، تا کند پاکش

چو بن سیه بودش، آن دوباره می بارد

 مگو زقاضی ومفتی و زاهدان،زهریک

فسادو فسق و فسون و فسانه می بارد

چه می توان عیار، جزغریو، فاجعه را

سیاهی از شفق و از ستاره می بارد 

(())(())(())(())(())(())