آیا با این سوالها آشنایی ندارید که معمولا ً پرسیده میشود : چه خبر نو ویا چه گپهای تازه ست ؟ در گذشـته ها از خبر های نو به مشکل اطلاع حاصل میشد. زیرا تیلفون کشیدن از افغانستان به  خارج واز خارج به افغانستان مثل امروز ها آسان نبود. در داخل کشور هم پخش شدن خبرها وخبر شدن مردم مثل امروز اسان نبود. بطورمثال: اگر پس از کودتای ثور ویا در سالهای هشتاد، یک منطقه تلاشی میشد ویا از یک خانه دولتی  ها اشخاصی را می بردند، باید از چندین نفر پرسان میشد که چه خبر بود؟ کی را بردند؟ چی پرسان کردند؟ شخص دستگیر شده چه کاره خواهد بود؟ یا اگر صدای گوش خراش راکت در شهر کابل شنیده میشد، همه گوش به آواز می بودند که خانه وکاشانه خانوادۀ کی ها ویران وتلف شدند. تا اینکه اطلاعات جمع میشد ، مدتی وقت را میگرفت .

  اگرسوالی دربارۀ خارج بود که تیلفون مطرح میشد ، مصرف خارج از توان وبه مشکل به اصطلاح رُخ شدن تلفون مانع میشد که تمام خبرها ومعلومات های شخصی وغیر شخصی پرسیده شود. خطرشنیدن صدا در مخابرات که همیشه وجود داشت . در نامه ها هم احتیاط میشد . علاوه برآن رسیدن نامه ها یک مدت وقت را در بر میگرفت .

  حالا همه خبر داریم که مشکلات به اندازۀ سابق وجود ندارند. همین که درجادۀ میوند،یک حادثه اتفاق بیـفتد، در چند ثانیه در خیرخانه از آن خبر میشوند.

 فاژه کشیدن ویا جنگ وکیل صاحبان شورای ملی افغانستان، هم به زودی منتشر میشود. حتی از برکت تلویزیون ها تصویر های آنها هم به زودی دیده میشوند.

  با وجود آن هم ، خبرها وچیزهای استند که در تلویزیون ها و تارنما های وطنداران ما منتشر نمی شوند. عادت بنده شده است که در وقت صحبت تلفونی ، از روی کنجکاوی وانگیزۀ خبر شدن از آن موضوعات ، می پرسم که چه خبرهای دیگر است ؟

  دوستی که سالهاست با او صحبت تلفونی دارم، در مقابل سوال من، هر دفعه تا دفعۀ دیگر جواب های متفاوت داده است. من درین روزها  این جواب ها را به یاد آوردم که میشد یک گزارش معنی دار. آن وقت که گفت " والله با این پول وکمک هایی که دنیا برای افغانستان میکنند، تا چند سال بخیر هرچیز داریم. " چند وقت همین حرف را داشت. چند وقت که گذشت، چند شرط را اضافه کرد  گفت : والله اگر دست بدکاران از دولت کوتاه شود، همه چیز روبه راه میشود. یک بار هم گفت : خدا خراب کند، کرزی را که تمام  پول وپیسه را داده است در دست انجوها. این جواب های به این ترتیب دنبال شد که :

   مشکلات است ولیکن  حل آنها وقت کار دارد.

   هیچ موضوع بدون رشوت حل نمیشود.

   بخدا خبر نو این است که هر طرف کشت مواد قیمتدار رونق گرفته است .

   والله کدام نقشه برای نیامدن امنیت وجود دارد.

   دموکراسی مسخره. ستمکاروستمگر ومستبد،دموکراسی میسازند.؟

من دیدم که طرح سوال جای دادن جواب را گرفت وقهر وعصبانیت دوستم از نا امیدی برخاسته است. باید بیشتر سبب آزار او نشوم.

روزهای آخر بازهم جرات کرده پرسیدم که حالاچه تصوری از اوضاع وطن داری؟ آیا خبر خوشی هم داری ؟

 جواب او این بود که : اگر دوچیز داشتی  همه چیز داری . اول ،پول و دوم شناسایی با قدرتمندان دولت وحامیان دولت. اگر این چیزها را نداشتی تباه استی . او ادامه داد که به خدا قسم است که چیزهایی را می بینیم که در فلم های هندی نشان میدادند که یک انسان توان خریدن نسخۀ دوای ارزان قیمت را ندارد. کار نیست . دزدی رونق یافته. موازی با آن رشوت وبی بازخواستگری. ازرئیس جمهور تا تمام دستگاه او چال باز وفریبکاراستند.

 گفتم پس خبر خوش نداری ؟

 گفت : خبر خوش کجاست . کارت تلفون جواب ما داد ورنه شاید خبرهای تلختـررا میگفت که تلویـزیون ها ی داخـلی آن ها را نمی گویند.

(())(())(())(())(())(())