فریاد ها به گوش کس نمیرسد

15 نوامبر(2009) بخش فارسی بی بی سی مطلبی را نشرنمود که حکایت پر دردی از حال واحوال اطفال هندوها وسکهـ های افغانستان عزیزما داشت . کابل ناتهـ هم این مطلب را در شماره ی قبلی دوباره به نشر سپرد. طوری که خواننده گان محترم ملاحظه خواهند نمود، چند موضوع در آن مطلب وگزارش جلب نظر میمنایند در باره تبصره مینماییم .

اول - اطفال هندو ها وسکهـ ها که از هر جهت مانند بقیه هموطنان خود حق دارند درس بخوانند ، نوشتن وخواندن را یاد  بگیرند، اما بخاطر دیدن آزار، توهین وتحقیر، لت وکوب وفشار های که بسا از هموطنان با آن آشنایی دارند، مجبور میشوند که در خانه باشند ومکتب نروند. حتا کار آزار را به جایی رسانیده اند که علنا ً پول میخواهند وتهدید می نمایند که اگر پول را ندادید، شما را می کشیم.

دوم - چند هموطن دردمند هندو وسکهـ که تمام وجود ایشان را شکایت و حق طلبی فرا گرفته است ، به مکتب میروند تا اداره ی مکتب به حال زار آنها رحم کنند اما نتیجه یی نمیدهد. زیرا شاگردانی که سبب آزار اطفال هنو شده بودند، به سخن مدیر وسرمعلم اهمیتی نمیدهند.!!

سوم -  عده یی از سکهـ ها وهندو ها ، از روی انتهای مجبوریت ،به فکر تأسیس مکتب ویژه برای درس خواندن اطفال خویش میشوند.

چهارم -  وقتی عرض حال به وزارت معارف میرود، منبع وزارت معارف وعده میدهد که مکتب ویژه یی تأسیس خواهند کرد . اما مشکل جای وساختمان مطرح میشود. زیرا وعده ی سرخرمن داده میشود. اما بازهم مقامات وزارت معارف دلایل جالبی دارند که میخوانیم :

"  مقامات اظهار نگرانی می کنند که این کار به "وحدت ملی" آسیب نرساند.

آصف ننگ، سخنگوی وزارت معارف افغانستان گفت: "ما در نظر داریم که برای اقشار خاص مکاتب جداگانه بسازیم، ولی ما این کار را در صورتی انجام خواهیم داد که وحدت ملی ما آسیب نبیند، زیرا تمام اتباع افغانستان - چه اهل هنود [هندوان]و سیک [سیکهـ] باشند و چه سایر اقوام - ما می خواهیم که همه آنها را زیر یک چتر نگه داریم. ما می کوشیم فضای صمیمانه ای ایجاد کنیم."

حالا باید قضاوت شود که اطفال زیر ستم  وازار واذیت چه کنند ؟

وقتی که طفلی را آزار میدهند، وقتی که زنجیر گردنش را میگیرند، وقتی که مجبورش میکنند که موی خود را کوتاه نماید، وقتی که تهدیدش میکنند که پول بده ویا  ترا می کشیم، وقتی که پدران ومادران طفل به هر در واداره  سرمیزنند ولی کسی به فریاد شان نمیرسد، وقتی که یک جمعیتی از دیگر باوران زیرستم هستند ، " وحدت ملی " برای کسی اهمیتی ندارد . در آن وقت هیچ مقام مسؤول وجود ندارد ، حتا مدیر وسرمعلم هم توانی ندارند که شاگردان را فرهنگ رعایت احترام به وحدت ملی بیاموزند.

وقتی زنده های هند وها وسکهـ ها از نظر قانونی زیر فشار تبعیض وستم قرار دارند وهر قدر شایسته گی واستعداد داشته باشند، از بسا حقوق محروم شناخته میشوند، وقتی شدت تبعیض تاریخی در حق این بخش مظلوم مردم کار را به جایی میرساند که مرده های ایشان را نیز شکنجه میدهند ونمی گزارند که مراسم آتشسپاری وغم  ماتم داران به شکل عادی انجام بیابد ، یک روز مقامی پیدا نمی شود که اخلاق رعایت " وحدت ملی " را تبارز بدهد. اما در وقتی که از روی نهایت مجبوریت واحترام به درس وتحصیل وترس از ببیسواد ماندن اطفال خویش، یک عده مجبورمیشوند که تأسیس مکتب ویژه یی رامطرح کنند، مقامات وزارت معارف از" ایجاد فضای صمیمانه " یادآوری نموده وبا این سخنان مشکل را حل مینمایند ! اشخاصی که ناظربی حرمتی به وحدت ملی هستند، کاری نمیکنند اما وقتی یک عده مجبور میشوند که با دلهای ناخواسته مکتب ویژه را مطرح کنند، با سخنان میان خالی ودو پهلو که نه  بلی آن معلوم است ونه نی آن نگرتنی خویش را ابراز میکنند.

پنجم - مکتب ویژه برای هندوها وسکهـ ها اگر از روی ناچاری وناگزیری برای هندو ها وسکهـ های وطن عزیر ما تحمیل میشود، داغ شرمی برای دولت تبعیض پسند حامد کرزی است. بالاخره اگر این نوع مکتب ها تأسیس شد ، فارغان آن فردا وپس فردا چه خواهند کرد ؟

اجتماعی که بخاطر بی اعتنایی دولت بخاطر بی کفایتی وبی توجهی به امنیت عمومی در وطن شاهد تبعیض وستم است ، وعلیه آن مبارزه نمیشود، آیا فردا فارغان مکتب های ویژه رابا تبعیض استقبال نمکیند؟ آیا به آنها در ادارات کار میدهند؟.

جواب ما منفی است.

بهترین راه این است که دولت افغانستان به امنیت فکر نموده و رعایت آن را عملی نماید. فکر میشود که عدم تأمین امنیت برای هندوها وسکهـ ها یکی از تصامیم دولت بوده است. شاید راهی که برای  خوشی دل طالبان هم  مطرح است ، در نظر بوده است .

مشکل اطفال با زندگی روزمره وحال زارماتم داران ومراسم آتشسپاری وتبعیض در کل وطن ارتباط دارد. به مشکل اطفال مکاتب ، باید به حیث یک مشکل اجتماعی ببینند. از طریق رادیو تلویزون ها، اعمال غلط واهانت آمیزوتبعیضی محکوم شوند. اخلاقی که از احترام مژده میدهند ، درس داده شود. مبارزه با تبعیض در مکاتب توضیح داده شده ونظم ودسپلین رعایت شود.

دولت باید، جلوآزار وتبعیض را بگیرد نه اینکه با جملات زیبا وفریبنده ی " وحدت ملی " چنان وانمود نماید که مشکلی را حل مینماید. وحدت احترام متقابل میخواهد. هندوها وسِیکهـ های وطن هیچ نوع بی احترامی را درکشورشان انجام نداده اند.

در آخر از همه رسانه های گروهی تمنا مینماییم که به این مشکل جداً توجه نمایند. در کنار مظلومان و اقلیت های مذهبی ایستادن شرم نیست و رضای خداوند را همراه دارد و این وظیفه ی رسانه های گروهی هم است که دولت افغانستان را متوجه غلط کارهایش بسازند و در محکومیت آزار و اذیت به هموطنان مظلوم سهم بگیرند.

(())(())(())(())(())(())